De hele maand januari kijken we terug naar 2024 met diverse mensen uit de industrie en blikken we alvast vooruit op wat er dit jaar gaat gebeuren. Vandaag spreken we met Herman van der Meij, brand ambassador bij Diageo voor merken als Talisker, The Singleton en Lagavulin.
Ik heb het beleefd als een heel intensief jaar. Ik moet ook zeggen dat het voor mij misschien iets te veel aan het eind van de rit was. Als je de ene week The Art of Drinks doet, de week erna in Schotland zit en de week daarna in Den Haag staat, dan hakt dat er fysiek wel in. We weten dat de laatste periode van het jaar het zwaarst is, maar dat was wel heftig.
Verder ervaar ik dat mensen voorzichtig zijn met aankopen. Whisky rond de 35 en 90 verkoopt nog wel, maar daarboven wordt het minder. De hand zit een beetje op de knip. Distilleries komen ook in geldnood doordat de afname stopt en het is bewonderenswaardig hoe bijvoorbeeld Cley gewoon door roeit met een uitbreiding en dergelijke.
Ik vraag me ook af of de independent bottlers nog zo hard lopen als ze deden. Volgens mij gaan mensen terug naar het vertrouwde. Dat is tenminste wat ik zie.
Ik heb een paar jaar geleden in Hotel Krasnapolski de Johnnie Walker Blue Label Bothy ervaring gedaan. Dat was met mensen die als vreemden met elkaar in een kleine ruimte zaten en uiteindelijk als vrienden weggingen.
Dat gevoel kreeg ik nu ook bij The Art of drinks met The Singleton masterclasses, waarbij je mensen in een kleine intieme setting meeneemt en ze dan nog een toetje geeft met de The Singleton of Glen Ord 38. Dat was een van de mooiste momenten, juist omdat het zo intiem was.
En daarnaast: als je mensen mee kan nemen op een schip met een Talisker 45 en deze samen op het dek kunt ontkurken met een toost op het leven. Dat is waar je het voor doet in het leven: herinneringen creëren. Dat hebben we daar gedaan.
Ik zeg altijd: je moet je eigen slingers ophangen, dus ik kan niet zomaar zeggen dat iets niet leuk was. Elke dag is voor mij positiviteit. Whisky heeft zoveel lading dat het niet kan om niet leuk te zijn.
Het tragisch verlies van iemand uit de spirits business greep me wel enorm aan.
Ik blijf bij mijn Clynelish Distillers Edition. Dat is eigenlijk mijn one dram before I die, ook wel de rode draad door mijn leven. Als je het echt over recent hebt is het de Talisker 45 Glacial Edge.
De Cley Whisky Palo Cortado vind ik mooi. Ik heb bewondering voor wat zij aan het doen zijn.
Ik denk dat toch de prijzen omlaag zullen moeten of stabiliseren. Daarnaast dat mensen teruggaan naar bestaande distilleerderijen. Ik geloof in het combineren met bites dan wel food. Mensen staan wel open voor experimenteren. Ik denk dat dat gaat gebeuren.
Ook de opmars van Nederlandse whisky’s: of dat nou Cley, Bus of Sculte is.
Ik word meer zelf verantwoordelijk voor alles wat whisky betreft. Dus niet alleen operationeel op de stand, maar ook budgettair en dergelijke. Ik ga me meer richten op wat we gaan meenemen en waarom we het meenemen.
Ik ben niet meer alleen poppetje met het mooie verhaal, maar mijn tentakels gaan wat dieper komend jaar.