Het is 25 januari en dat betekent dat het vandaag Burns Night is. Hoewel whiskyliefhebbers precies weten waar dit over gaat, leggen we het graag nog even aan iedereen uit. Want Burns Night is een feestdag voor elke whiskyliefhebber!

Nee, het is geen officiële feestdag en je krijgt dus geen vrij van je werk, al is het misschien wel verstandig om de dag erna een snipperdag op te nemen. Burns Night wordt namelijk gevierd met onder andere whisky. Maar voordat de fles open kan, gaan we even terug naar de oorsprong van de feestdag.

Op 25 januari 1759 werd Robert Burns in Alloway, Ayrshire geboren. Hij leefde vervolgens 37 jaar, wat natuurlijk behoorlijk kort is tegenwoordig. Tijdens zijn leven heeft hij wel behoorlijke indruk gemaakt. Hij liet namelijk een behoorlijk oeuvre achter van gedichten en liederen die tot op de dag van vandaag nog steeds gelezen en voorgedragen worden.

De eerste Burns Night ontstond toen in juli 1801 negen van de vrienden van Burns zijn 50 e sterfdag herdachten. Ze kwamen bij elkaar, aten haggis en dronken whisky in zijn cottage. Daarbij droegen ze zijn werk aan elkaar voor en zongen zijn liederen. Dit staat nu bekend als Immortal Memory. De avond was zo’n succes dat het daarna elk jaar gedaan werd door de groep, maar nu op de verjaardag van Burns, 25 januari dus. Inmiddels doet heel Schotland het en is het een traditionele feestdag geworden, waarbij onder andere het Burns Supper een grote rol speelt.

Burns Night vieren met een goede whisky? Hier vind je een ruime selectie!

Burns Supper is eigenlijk niets meer dan een enorme feestmaaltijd en een feest met rituelen rondom Robert Burns. Het begint met de Selkirk Grace, een van de werken van de bard. Daarna is het tijd voor het voorgerecht. Meestal is dit cock-a-leekie, een soep met prei, pruimen en kip. Met de soep vers achter de kiezen wordt er onder begeleiding van doedelzakmuziek de volgende gang binnengedragen: haggis. Hier wordt ook op getoost en de organisator van de avond draagt Adress to a Haggis van Burns voor. Uiteindelijk is het tijd voor een toetje, waarbij de whisky komt kijken. Het Schotse toetje cranachan bevat naast slagroom, honing en frambozen namelijk flink wat van het elixir.

Na de maaltijd is het tijd voor een Burns herdenking met de werken Immortal Memory, Ode tot he Lassies, Reply to the Toast to the Lassies en meer. Natuurlijk gaat dit alles gepaard met een flinke hoeveelheid whisky. Alles eindigt met Auld Lang Syne, een van de liederen van de Schotse legende. Het is nogal wat om dit alles correct te doen denk je misschien, maar dat is het mooie van Burns Night. Er is geen goed of fout, alles is goed, als iedereen het maar naar zijn zin heeft, net als op een whiskyfestival.