Er valt zoveel te vertellen over whisky’s. Dat moet de Belg Fernand
Dacquin ook gedacht hebben. Na zijn boek
Het whisky boek uit 2020 is er nu een nieuw
boek uit: Uitzonderlijke whisky’s. En dat leest bijzonder fijn weg zoals je
zult lezen in deze recensie.
Al is het begin wellicht een beetje vreemd. De subtitel van
het boek is namelijk 40 en als je daarvan uitgaat is het best vreemd om de
openingszin te lezen die als volgt start: ‘Vergeef me, maar ik moet bekennen
dat ik niet weet of het er precies veertig zijn.’ Daarna legt Dacquin uit dat
het boek weliswaar veertig hoofdstukken bezit, maar dat er mogelijk wel meer
dan veertig whisky’s aan bod komen. En zo begint hij in de vervolg alinea’s
eigenlijk zichzelf te verantwoorden waarom het boek zo heet, maar het eigenlijk
niet helemaal klopt. Als je als lezer Dacquin niet kent, bekruipt je dan ook een
wat vreemd gevoel en vooral de vraag of je deze man wel serieus mag nemen.
Whisky drinken en boek lezen
Het is dat als je de achterkant van het boek gelezen hebt
dat je weet dat Dacquin al veertig jaar reist door ‘whisky devotee’. Dus hij zal
ongetwijfeld iets weten. Maar met die kennis begint het boek niet. Wat wel heel
leuk is aan dezelfde ietwat vreemde introductie is dat Dacquin het formaat van
het boek uitlegt. Het valt namelijk
meteen al op dat het boek klein is en wat dik. Het blijkt dat dit een bewuste
ergonomische keuze is: ‘Je kan het boek in de linkerhand nemen en je hebt de
andere had vrij voor een whisky.’
Als je daarna begint met het lezen van de daadwerkelijke
inhoud valt al snel op dat de intro kenmerken is voor de schrijfstijl van Dacquin.
Hij heeft weliswaar veel kennis van whisky en kan aan de lopende band feitjes
tappen alsof of moppen zijn – en daar is ons bruggetje – maar alles is doorspekt
met humor. Aan de lopende band noteert Dacquin grapjes en daarnaast overbodige
informatie. Aan die humor kun je wennen, aan te veel tierelantijntjes niet. Al zal
dit afhangen van de persoon.
Je moet er in ieder geval rekening mee houden dat je vaak dingen
leest die niets, maar dan ook niets met whisky te maken hebben. Je moet er bijvoorbeeld
niet gek van opkijken als Dacquin vertelt wanneer zijn vrouw komt binnenlopen
om het wat te drinken aan te bieden of geeft hij je een vreemd advies dat je
beter whisky kunt drinken dan een banaan kunt eten, want het zouden ongeveer
evenveel calorieën bevatten.
Veel gave feiten
Gelukkig is er ook goed nieuws, want als je de auteur dit
vergeeft – of dat juist leuk vindt- want Dacquin heeft veel toffe dingen te
vertellen. De hoofdstukken zijn kort en maakt het ideaal leesvoer om voor het
slapengaan een hoofdstuk te lezen en alle hoofdstukken bevatten waarschijnlijk
wel iets van informatie die je nog niet kende. Al is het ook heel toegankelijk
geschreven voor nieuwkomers. Leuk is bijvoorbeeld om te lezen over diverse spookverhalen
die rondgaan op diverse distilleerderijen in Schotland. Ergens heeft iemand
ooit een camera bij een kat om gehangen die rondliep bij een distilleerderij
die wel hele rare beelden heeft vastgelegd.
Ook kom je weten wat de verschillen zijn in vaten, dat Mizunara
bijvoorbeeld een houtsoort is die veel langzamer groeit dan normaal eiken en
dat daardoor de vraag hier naar alleen maar groter is. Al is er ook een
probleem: een vat kost al gauw 6000 euro. Verder kom je ook hele vreemde dingen
te weten wat je je bijna niet kunt voorstellen, dat er vroeger bijvoorbeeld geadverteerd
werd op posters maar daar kinderen op stonden om drank te promoten! Jonge
kinderen! Anno 2023 is dat echt een ver van je bed show.
Conclusie Uitzonderlijke whisky’s: 40 flessen met een sterk verhaal
Al met al is het boekje dus echt wel leuk om aan je
collectie toe te voegen, want er staan een hoop leuke weetjes in. Houd er
alleen dus rekening mee dat je misschien een beetje zult moeten wennen aan de
schrijfstijl. Maar zie het als een goede whisky: eerst even ruiken, langzaam proeven
en daarna begint pas het echte genot.
Bekijk ook de rest van
onze recensies.