Somberheid en chaos? Hoe een glas whisky ons eraan herinnert wat écht telt

De wereld anno nu voelt alsof hij piept en kraakt in al zijn voegen. Oorlogen woeden in Oekraïne en Gaza, de samenleving polariseert, mensen botsen online over meningen die ooit onbelangrijk leken. Ondertussen groeit de armoede en lijken kansen ongelijker verdeeld dan ooit. Het nieuws dreunt dagelijks over ons heen als een slecht georkestreerde fanfare: hard, schel en zonder pauze.

Het is makkelijk cynisch te worden. Om te denken dat we het beter kunnen vergeten, wegstoppen achter een muur van afleiding. Maar misschien is dat juist de valkuil. Misschien moeten we leren om, te midden van al deze chaos, stil te staan bij de mooie momenten. En die zijn er (gelukkig) nog genoeg.

Het leven is niet alleen oorlog en ellende. Het leven is ook de buurman die je gedag zegt. Een kat die op je bed springt als je net je ogen opent. Een vriend die onverwacht aanbelt met een fles whisky en blokjes kaas. Want zullen we samen Champions League kijken?

Dat soort momenten zijn klein, maar groots. Deze vonkjes herinneren ons eraan dat het leven nooit volledig bedorven raakt, hoe somber de wereld er ook uitziet. En misschien is het juist onze taak om die momenten te vieren, hoe alledaags ze ook lijken.

En daar komt whisky om de hoek kijken. Niet als vluchtmiddel, maar als symbool. Wanneer je een glas heft, hef je niet alleen de drank. Je heft ook de herinnering aan de mensen die hem maakten, aan de momenten die je ermee deelt, aan de warmte die ontstaat wanneer je zegt op ons, een mooie toekomst, of wat dan ook.

Whisky is dus meer dan alleen alcohol. Het is een drank om van te genieten (dat kan zelfs met alleen ruiken) en waarmee je in deze tijden zegt: ‘We zijn er nog. En het leven heeft nog mooie momenten.’

Natuurlijk verandert een glas whisky de wereldpolitiek niet. Poetin stopt er niet mee, de inflatie lost zich er niet mee op en de buurvrouw stopt er ook niet mee om middenin de nacht kabaal te maken waardoor jij wakker wordt. Maar dat hoeft ook niet.

In zoverre is whisky niet een oplossing, maar wel een mooie pleister. We hoeven het bedorven leven niet te ontkennen. De zorgen zijn reëel en de wereldproblemen groot. Maar laten we niet vergeten dat er ook schoonheid bestaat.

Dus hef je glas. Niet om te vergeten wat er misgaat, maar om te herinneren wat er goed is. Om te koesteren wat ons verbindt.

Om te lachen, te praten, te zwijgen, te proosten.

Want als er íets is dat ons helpt door deze tijd te komen, is het de kunst om zelfs in de donkerste nachten een reden te vinden om te klinken.

Slàinte