Column: Ik denk meer whisky dan dat ik drink

Er is zo’n mooi bekend gezegde: ik denk, dus ik besta. Zo voel ik me ook een beetje wat betreft de godendrank. Ik denk whisky, dus ik besta. Best gek toch, gezien je van drinken daadwerkelijk langer blijft leven. Al gaat dat over water en geen levenswater.

Wat bazelt ze allemaal? Ik hoor het je bijna denken.

Nou, weet je wat het is? Sinds 1 januari is Whisky Monkeys mijn fulltime baan en ineens denk ik: een paar jaar geleden dronk ik meer whisky dan nu. Ik krijg het nu meer dan ooit aangeboden, maar zeg inmiddels regelmatig nee.

Ik vind de whisky-industrie de mooiste industrie om in te werken met de meest leuke mensen. En ook de producten zijn geweldig. Dus wat dat betreft ben ik dankbaar voor alle aangeboden kansen én mooie whisky's.

Ik ben alleen niet zo goed in 'drinken op een afgesproken moment'. Dan krijg ik het gevoel te 'moeten' drinken en daar ben ik niet zo'n heldin in. Dat is iets waar ik vroeger al last van had.

Als ik als student ergens was en de avond beregezellig begon, verliet ik de ruimte en daarmee de mensen als er een ‘verplicht’ drankspelletje werd gespeeld. Waarom moest er zoveel gedronken worden? Waarom zou een avond dan nóg leuker worden? Mij niet gezien en dus was ik weg.

Nu draait whisky gelukkig niet om zuipen, dat scheelt. Maar nog steeds maak je mij vaak niet gelukkig met een whiskyproeverij waarbij er meer dan 3 whisky’s aan bod komen die dan allemaal geproefd mogen worden. Ik vind het vaak too much. Mijn lichaam reageert daar bovendien ook niet lekker op.

Ik voel me de volgende ochtend niet fit, terwijl ik graag wil werken en doorgaans heb ik ook vaak last van buikpijn en darmklachten alsof er dan toch een kaboutertje binnenin met een hamer ergens op tikt en roept: hallo, u dronk te veel.

Vroeger reageerde mijn lichaam een stuk beter op drank. En ik vind het soms dan ook jammer van de kansen die ik moet missen.

Maar ik heb geluk en dat is dat ik een hele leuke redactie heb met hele leuke mensen. Die Monkeys kan ik vaak naar proeverijen sturen. Zij blij, ik blij: win-win.

Laat mij maar genieten van één of twee glazen whisky per keer. Dat ik regelmatig mooie whisky's aan me voorbij moet laten gaan (zoals hele oude) is helaas niet anders.

Mijn hele leven staat immers in het teken van whisky en dat is toch geweldig?! Ik adem whisky elke dag in en uit, meer dan ooit.

Ik sta op en denk aan whisky.

Wat voor whiskynieuws zal er zijn? Welke whisky aankondigingen zijn er? Welke evenementen komen er aan? Wat voor gave content kunnen we maken voor de community?

De radertjes in het hoofd gaan niet uit, maar denken altijd aan whisky, zelfs als ik in de bioscoop zit of aan het chillen ben. Zo zie ik de drank in meerdere films en series voorbij komen en daar worden vervolgens artikelen over geschreven.

Zo was ik onlangs nog iets aan het kijken, zette ik de aflevering op pauze en bij stom toeval stond het beeld precies stil op een fles The Glenlivet whisky en Campari, terwijl ik me niet eens er bewust van was dat er gedronken werd.

Toeval? Of bestaat toeval niet?

Feit is dat ik me non-stop bezig houd met whisky en sowieso dus meer whisky dénk dan drink. Het aantal uren is zo’n 18 uur per dag, als ik de nacht van 6 uur slaap niet meereken.

Als ik besef dat ik 18 uur per dag whisky dénk, dan is het maar goed dat ik meer whisky denk, dan drink...

Getekend,

Rox van der Helm

Benieuwd naar de rest van onze columns? Check dan ons overzicht.