Bob Wenting gebruikt zijn whiskykast als grabbelton

Het zal je maar gebeuren: je hebt een whiskykast met daarin zo’n 160 flessen whisky open. Wat kies je dan? Voor Bob Wenting (51) is dat niet zo lastig. Hij gebruikt zijn whiskykast vaak gewoon als grabbelton. Zo plukt hij geregeld pareltjes uit eigen kast.

Bob is manusje van alles of zoals hij zelf wellicht zou zeggen: een whisky mercenary. Hij is mede-eigenaar en organisator van Maltstock, oprichter van Comedus waarbij hij mensen whiskydiploma’s laat halen (Whisky Ambassador certificaat), is bestuurslid van International Whisky Society, schrijft cursussen over alcohol en last but not least is hij Brand Ambassador van the Scotch Malt Whisky Society. Met dat laatste vult hij twee derde van zijn tijd.

Bob leeft dus voor de godendrank, dat is duidelijk. Een carrièremove die hij rond 2016 bedacht heeft. Daarvoor was hij fulltime aan het werk in de ICT. Maar het begon te kriebelen. Hij was altijd al met vrienden bezig met whisky’s, ging naar een van de eerste whiskyfestivals in het land, bood zichzelf daar aan als tour gids (wat nog steeds bestaat in Den Haag als whisky trail) en ga zo maar door. Zoals goede whisky gold ook nu maar één ding. Het smaakte naar meer en Bob had goed door dat er nog meer in het vat zat.

‘Van 2016 tot 2019 ben ik bezig geweest aan afbouwen. Uiteindelijk zoals dat met veel parttime werk gaat: op het moment dat je parttime gaat werken, heb je minder uren, maar je houdt wel dezelfde hoeveelheid werk. Bij vier dagen werken ging dat prima, bij drie dagen werd het al wat lastiger en bij twee ging het niet meer. Toen heb ik de keuze moeten maken om helemaal in de whisky-industrie te gaan werken.’

Nu geeft Bob meerdere keren in de week tastings in flink wat bars in Nederland, België en Luxemburg; allemaal partnerbars van de Scotch Malt Whisky Society. Bob rijdt met plezier heel wat kilometers af in een week. Je hoeft maar vijf minuten met hem te praten om te zien hoe de passie voor whisky door zijn lichaam stroomt.

Hij is een man uit de categorie die vindt dat je whisky hoort te delen. Zo legt hij uit dat hij kort een verzamelaar is geweest om erachter te komen dat verzamelwoede niets voor hem was. Hij heeft alles weggedaan. Nu staan er zo’n 150 tot 160 flessen bij hem open.

‘Het meest courante spul staat natuurlijk voorop, maar dat zijn whisky’s die ik recent heb gekocht of op dat moment lekker vind. Daar ga ik vrij snel naar terug. Soms doe ik een greep achterin en dan kijk ik wat er tevoorschijn komt. Dat kan van alles zijn, oude flessen bijvoorbeeld.’

Bob had ooit 20 flessen uit zijn geboortejaar, maar nu niet meer. ‘Ik heb net als veel andere whiskyliefhebbers de neiging gehad om whisky’s uit mijn geboortejaar te verzamelen. Tien jaar geleden was dat nog een soort van te doen, maar daarna hield het op. (…) Het is gewoon waanzinnig duur, daar begin ik echt niet meer aan.’

De flessen mogen dan afwezig zijn, de herinneringen zijn nog altijd levendig. ‘De jaren 1972/1973 waren best aardige jaren voor whisky. Er was een mooie Glenrothes uit 1972. Tomatin is een hele goede. Uit de jaren 1976 heb je ook fantastische Tomatins.’

Als Bob over whisky begint te vertellen is het wel duidelijk: hij wordt er blij van. En dat is dan ook precies wat hij zo mooi vindt aan wat hij zelf de laatste jaren heeft neergezet in de whisky-industrie: zijn passie kunnen delen met mensen. ‘Dan heb ik het vooral over de single malt kant van het verhaal. Je bent bezig met mensen blij maken. Wat is er nou leuker dan dat mensen naar een proeverij gaan om uiteindelijk allemaal blije gezichten te zien en dat je die mensen iets hebt gegeven? Als ik het heb over werken en deze industrie, dat is dit hét plekje waar ik me helemaal happy voel.’

Naast zijn ambassadeurschap voor de Scotch Malt Whisky Society vindt Bob het ook leuk om kennis te delen. Hij was ooit in Glasgow, waar Whisky Ambassador cursussen gegeven werden (en nog steeds), en hij wilde dat concept graag naar Nederland halen. Instinctief voelde hij aan dat daar behoefte aan was.

De eerste cursus was uitverkocht, maar daarna liep het niet zo storm. Als Bob er nu op terugkijkt, kan hij er wel om lachen, maar destijds was het allemaal wel spannend. ‘Ik woon hier (in Lent, red.) tegenover het Van der valk Hotel, ideaal. Dus ik heb het de eerste keer gewoon daar gehouden. (…) Er zaten tien mensen en de mix die ik voor ogen had qua mensen klopte gewoon. Ongeveer twee derde was professional en een derde liefhebber. Ik dacht: prima dat gaat hartstikke goed. De tweede cursus, even uit mijn hoofd, was in Amsterdam. Volgens mij had ik daar drie mensen. En de derde keer misschien twee of drie.’

Dat was een reality check. ‘Gewoon in jezelf blijven geloven,’ zegt Bob nuchter. De cursus loopt nu goed en wordt meerder keren per jaar op verschillende locaties gegeven (sinds deze week voor het eerst ook door Marco, red.) , en aan diverse mensen. Mensen uit het vak die echt wat bij willen leren of gewoon whiskyliefhebbers die wat meer te weten willen komen.

Eén man had ooit écht lef, vindt Bob. ‘Ik heb een hele stoere, vind ik. Want aantal jaren geleden mocht ik voor Maxxium een aantal slijters trainen. Ze hadden toen op dat moment een aantal slijters dat een cursus kon volgen bij Maxximum. Zoals je misschien weet, werkt daar ook ene Tony van Rooijen. Hij is die cursus ook komen volgen, tussen de slijters. (…) Er stond een aantal van zijn producten bij de blinde proeverij. Dan heb je wel ballen, vind ik als je die test gewoon tussen je slijters gaat doen. Want je kunt natuurlijk gigantisch op je muil gaan, maar het ging helemaal goed.’

De vraag is of Bob nog wel normaal kan genieten van een glas whisky, omdat hij non-stop bezig is met de godendrank én mensen als het ware daarin les geeft. Of sluipt er het gevaar in, net zoals bij een filmjournalist of criticus, dat hij altijd maar aan het analyseren is?

‘Nou, daar zit een klein kantje aan. Dat heeft vooral te maken met de techniek van het proeven. Dat werkt eigenlijk het beste als die er echt ingesleten is. Dus je hebt een vast stramien waarin je dingen bekijkt, proeft en ruikt. Ik kan niet of nauwelijks aan een whisky ruiken, zonder te denken van: Goh wat is het? En wat ruik ik allemaal? Maar dat is ook onderdeel van de lol, vind ik,’ legt Bob uit.

Als jij ook zo’n expert wil worden als Bob kun je daar dus een diploma voor halen. Bekijk er alles over op de officiële website. Je kan whisky-certificaten in verschillende gradaties halen.

Favoriete whisky: ‘Ik heb 160 whisky’s openstaan en ik vind ze allemaal lekker.’
Aantal glaasjes whisky per week: 5-6
Leukste fles whisky in bezit: ‘We hebben ooit een Bruichladdich vat gekocht en in 2012 laten bottelen en naar Nederland gebracht.’
Duurste whisky ooit gedronken: Macallan uit 1917.
Whiskyland om in de gaten te houden: ‘Welk land niet?’
Whisky die je zelf had willen bedenken: Marmalade Overdrive
Smerigste whisky ooit gedronken: Glenforres.  ‘Een mix van baby kots en lavendelzeep’.

Foto: Bob Wenting