Marco Smits (51) besloot zijn leven na een heftig fietsongeluk een andere richting te geven. Zijn rol in een bedrijf veranderde van manager naar medewerker, wat hem extra tijd opleverde. Daarna stortte hij zich volop de whisky-industrie: ‘Ik wil dingen doen die me energie geven.’

In 2016 verandert Marco’s leven voorgoed. Hij is op dat moment een drukbezet man, onderdeel van het logistieke managersteam van IFF: International Flavors & Fragrances, en altijd bezig met carrière maken. Als hij op een dag de fiets pakt om naar de fysiotherapeut te gaan, komt hij binnen twintig minuten thuis met een kapot en bebloed gezicht, om de volgende dag wakker te worden in het ziekenhuis.

Wat er is gebeurd, is zoveel jaar later nog steeds een groot mysterie. Niemand weet of hij gevallen is of is aangereden, maar de feiten zijn op dat moment wel bekend: een hersenkneuzing en hij moet revalideren. Hoewel op dat moment het licht voor Marco letterlijk uitging, zorgde het ongeluk er ook voor dat er ergens anders een lichtje én een vuurtje gingen branden.

‘Ik moest mijn positie bij IFF als manager opgeven en toen ben ik gaan kijken. Wat wil ik eigenlijk? Als je geen manager meer bent, maar medewerker, heb je ergens tijd over.’ Daarbij geldt dat Marco al vaak naar beurzen en festivals ging voor 2016 en stiekem al een beetje langer met het idee speelde om naast zijn fulltime baan een bedrijf te beginnen: ‘Ik zag heel vaak iemand een verhaal doen en dacht dan: dat is eigenlijk wel heel tof en ik weet er ook wel het een en ander van.’

Zodoende werd The Dramcatcher een feit, een knipoog naar dreamcatcher. Want hij is degene die nu zijn droom najaagt. Tegenwoordig geeft hij tastings bij mensen thuis, voor slijterijen, staat hij op beurzen voor importeurs én mag hij sinds kort cursussen geven voor het whisky én gin ambassador schap. Omdat mensen niet altijd whisky drinken, richt hij zich ondertussen ook wat meer op andere spirits, al zal whisky altijd zijn favoriete drankje blijven. Dat wordt ook opgemerkt bij andere partijen.

Soms als brand ambassadors uitvallen, mag Marco de whisky van Zuidam vertegenwoordigen. The Dramcatcher zat na zijn ongeluk vier maanden thuis en besloot om toen als eerste een fanclub op Facebook op te richten voor Zuidam. Hij is fan van het merk. ‘Ik vind het heel knap wat ze daar doen en er is zoveel variatie.’

Social media voor Zuidam maakte hij groter, want er kwamen meerdere fanclubdagen en er zijn zelfs fanbase only bottelingen uitgebracht. Bij dat laatste is hij zelfs zo gek geweest om er één mee te nemen naar Schotland.

Toen Marco eenmaal bedacht had dat hij zich volop de drank-industrie zou storten, besloot hij er vol voor te gaan en diploma’s te gaan halen. Hij heeft inmiddels van alles op zak. In Schotland bezocht hij de Islay Whisky Academy. ‘Alles wat je leert is net als bij de Whisky Ambassador, maar dan ga je alles in de praktijk zien en soms meewerken. Zo zie je uiteindelijk het hele proces, maar de insteek is ook meer de interactie en vriendschap bouwen.’ Marco zat er met twee Zweden, een Duitser, twee Schotten en twee Amerikanen. ‘Ik had bedacht om een whisky tasting voor mijn medecursisten te geven, dus ik had allemaal Nederlandse whisky’s meegenomen. Ik dacht: ik zal die Schotten eens een keer échte whisky laten proeven.’ Dat was een fan botteling van Millstone en Cley bottlelingen van zijn eigen vaatje.

Het is een mooi verhaal en het laat zien hoe Marco alles op zijn eigen manier doet én overal voor open staat. In het interview heeft hij een hele open houding en is er steeds vrolijke energie. Het is ook door deze houding dat hij steeds meer opdrachten in de industrie krijgt. Niet alleen omdat mensen hem dingen gunnen, hij heeft er zelf hard voor geknokt. De ultieme test was eigenlijk tijdens de International Whisky School in Groningen: kon hij die cursus wel volgen én slagen? ‘Ik had het korte termijngeheugen van twee seconden. Maar met die cursus ben ik weer allemaal termen gaan leren en zo langzaam gaan opbouwen. Dat was een overwinning,’ zegt hij dankbaar. Inmiddels werkt zijn geheugen weer bijna als vanouds.

Hij heeft het er maar druk mee. Naast zijn fulltime baan groeit The Dramcatcher, iets wat ook zijn kleinzoon van vier ziet. Als er whisky’s op vrijdag geleverd worden zegt de kleine jongen steevast: ‘Opa, alweer whisky?’ Of de jongen plukt buiten een gerstplantje en zegt dan: ‘Hier opa, een whiskyplantje.’

Nu zijn het letterlijk veel zaadjes die tot bloei komen. Marco smult ervan. Al vragen we ons natuurlijk af of hij alles nog wel kan combineren: én proeverijen verzorgen, cursussen geven, op festivals staan en fulltime werken (en dat voor iemand die ooit volledig uit de running lag!). ‘Het meeste is in de avonduren en weekenden, dus dan kan ik al veel combineren.’ En iets met lang leve de vrije dagen. Hij gaat dit jaar niet op vakantie, maar zet al zijn vrije dagen in op The Dramcatcher.

De vraag is dan ook of hij ooit fulltime in de whisky-industrie zal gaan werken. Covid heeft er voor gezorgd dat hij op zijn hoede is. Hij heeft gezien hoe inkomsten ineens weg kunnen vallen en daar zit hij niet op te wachten. Al is de wens er misschien stiekem wel. Maar dan wel onafhankelijk voor zichzelf en niet als brand ambassador voor bijvoorbeeld Zuidam. Hij moet er wel om lachen: ‘Maar hij (Patrick van Zuidam, red.) mag me altijd bellen!’

Meer weten over Marco en The Dramcatcher? Ga dan naar zijn website.

Favoriete whisky: Millstone French Oak 10 jaar
Aantal glaasjes whisky per week: 5-6
Leukste fles whisky in bezit: Cley
Duurste whisky ooit gedronken: 4 verschillende uit Valhalla serie van Highland Park
Whiskyland om in de gaten te houden: Australië
Whisky die je zelf had willen bedenken: Starward ginger beer cask en Glenmorangie Tale of Cake
Smerigste whisky ooit gedronken: Turv (niet echt whisky, red.)