Mwórveld Whiskey The Tenth Whiskey Review: de Nederlandse Lowlands in je glas

In een carréboerderij in Limburg wordt al jaren whiskey gestookt. Sterker nog, de eerste whiskeyreeks van tien uiteenlopende expressies is net afgerond. De laatste telg in de reeks, The Tenth, is weer een unieke vatencombinatie in de serie. Met wat voor smaak weet de Limburgse whiskey ons te verrassen? Dat lees je in deze Mwórveld The Tenth Review.

In elke whiskey in de eerste whiskyserie heeft Ger Arts, meesterdistilleerder van Mwórveld Distillery, een andere combinatie van twee vaten of een andere verhouding gebruikt. Het begon met The First die rijpte op Pedro Ximénez en ex-bourbonvaten.

Daarna volgden expressies uit Oloroso sherryvaten en ex-bourbon (The Third), Rode wijn en een ex-bourbonvaten (The Sixth), Moscatel en Pedro Ximénez vaten (The Eight). Elke whiskey was weer compleet anders dan de vorige, maar allemaal deelden ze een paar belangrijke eigenschappen. Ze waren zacht van karakter, gelimiteerd in oplage en in no-time uitverkocht.

Nu is het tijd voor de laatste whiskey in de reeks. Dit keer viel de keuze op een Moscatelvat en een ex-bourbonvat, waarin de Limburgse spirit al ongeveer drie jaar lag te rijpen. Arts huwde de twee delen met elkaar en creëerde zo een expressie met een lichte amberkleur.

Al vanaf de eerste expressie in de Mwórveld whiskeyreeks is er een cyclus gaande. Elke fles heeft een wit label met daarop de naam van de stokerij, informatie over de whiskey in de fles en een gekleurde ruit met daarin de naam van de expressie.

Waar de reeks begon met een goudkleurige ruit op het label, werd deze steeds donkerder van kleur. Aangekomen bij The Tenth is de ruit donkerblauw van kleur. Voor de verzamelaars die alle flessen van de Limburgse distilleerderij in de kast hebben staan is het een mooie gimmick. Voor alle anderen is het een strak label waarbij de regel ‘eenvoud siert’ aangehouden is.

De expressies van Mwórveld Distillery rijpen allemaal rond de drie jaar. De distilleerder weet daarbij elke keer een mooie balans aan te houden tussen de twee geselecteerde vaten. In dit geval is de drank ontstaan uit 55 procent spirit uit een Moscatel vat en de overige 45 procent uit een ex-bourbon. In de neus verraadt de drank in eerste instantie zijn jonge karakter, met een wat scherpe geur.

Na een momentje voor zichzelf in het glas gaat de drank wat meer open. Er ontstaan dan wat meer tonen van zomerfruit zoals sinaasappels en abrikozen tegen een wat moutachtige achtergrond. Net voorbij het mout is ook wat vanille en toffee vanuit het ex-bourbonvat te vinden.

In de mond is The Tenth een expressie die zichzelf voorstelt met tonen van honing, sinaasappelschil, gevolgd door een boeket van verschillende fruitsoorten, rozen en andere florale tinten. De Limburgse whiskey doet daarbij ergens denken aan een klassieke Lowlands expressie die toegankelijk is voor iedereen. Althans, iedereen die niet vies is van een klein bittertje.

Richting de korte afdronk is de invloed van het Moscatelvat namelijk erg goed te proeven. De expressie laat dan zijn florale karakter vallen en wordt wat bitter van smaak.
Na deze verandering laat de drank de keel uiteindelijk wat droog achter.

De laatste expressie in de Mwórveld whiskeyserie is een toegankelijke drank geworden die vooral liefhebbers van florale whiskeys zal aanspreken. De expressie komt in de neus was langzaam op gang, maar daar is in de mond niks van te merken. Het bittertje aan het einde doet erg denken aan de wijn uit de Spaanse streek.

+ Vaten komen erg sterk terug in de whiskey

+ Een whiskey waar je niet over na hoeft te denken

+ Doet denken aan een Lowlands whiskey

- Wat jong in de neus