Amsterdam kent een hele toffe whiskybar met een minstens net zo leuke eigenaar! We vroegen Daniel Watts (52), de eigenaar van J.D. William’s Whisky Bar, het hemd van het lijf. Hij is van alle markten thuis. Wie kan zeggen dat hij of zij muziek- en sportjournalist is geweest, DJ, leraar, eigenaar van een whiskybar én in de toekomst eigenaar een whiskylabel en distilleerderij? Daniel deelt enthousiast zijn plannen met Whisky Monkeys.

J.D. William’s heet de bar. Het klinkt als een fancy naam, misschien zelfs wel als een speciaal whiskymerk. Daniel koos ervoor om zijn familie te eren. De J staat namelijk voor Jackson, de D voor Donovan en William is de naam van zijn vader. Op de vraag of iedereen in zijn bar werkt, moet hij heel hard lachen: ‘Nee, mijn kinderen zijn tien en acht.’ Al is hij er wel trots op dat ze nu de leeftijd bereikt hebben waarop ze doorhebben dat de whiskybar naar hen vernoemd is.

Stiekem droomt hij er een klein beetje van dat één van zijn kinderen later de bar kan overnemen. ‘We zien wel, we hebben een hoop plannen om het bedrijf uit te breiden.’ Hij vertelt enthousiast hoe hij drie jaar geleden is begonnen om zijn eigen whiskymerk te maken, in samenwerking met een distilleerderij uit de omgeving Zaandam. Daar houden de plannen niet bij op. ‘Sinds zes maanden ben ik bezig met plannen voor mijn eigen distilleerderij, die ik ergens in de lente van volgend jaar open. Ik ben nu bezig met kapitaal opbouwen. We zijn ongeveer zes tot acht maanden verwijderd van onze eerste fles.’ Het wordt een roggewhisky met graan, vanwege zijn erfgoed in Amerika.

‘Mijn vader komt uit Virginia, ik heb ooms leven in Kentucky en mijn grootvader van mijn moeders kant was een moonshiner in de vroege jaren 20 en 30. Ook vertelt hij dat hij in zijn twintigerjaren in Japan heeft gewoond en helemaal into whisky was. ‘Toen was whisky daar nog heel erg goedkoop,’ … lacht hardop: ‘Nu niet meer!’

Daniel komt oorspronkelijk uit New York. Hij kwam in 2009 naar Amsterdam toen zijn vrouw een baan kreeg aangeboden in de hoofdstad. Voor hem een kans om hier een whiskybar te openen. Doordat hij op veel plaatsen heeft gewoond, waaronder San Francisco, besloot hij dat het een unieke kans was om alle Amerikaanse gewoonten mee te nemen naar zijn bar. ‘Amerikaanse whiskey met rogge en Bourbon is heel gebruikelijk in Amerika.

Er heerst daar echt een cocktailcultuur. Amerikanen kennen hun whisky cocktails. In Europa is whisky niet het meest populair. Eerst heb je Gin, dan Rum en (trekt een vies gezicht) dan Wodka. Er is echt plaats voor whiskycocktails.Het is hetgeen we als tweede het meest verkopen.’ De whiskymenukaart van J.D. William’s Bar telt momenteel twaalf speciale cocktails, in het verleden waren dat er zelfs twintig.

Naast de whisky’s, al dan niet puur, wordt er ook eten in de bar geserveerd. Het meeste voedsel wordt zelfs bereid in whisky, zoals marinade. Dat eten hand in hand gaat met whisky heeft Daniel ervaren toen hij in San Francisco woonde. ‘Toen ik naar Amsterdam kwam, was ik de eerste die zoete aardappelfriet serveerde.’ Daar is hij best trots op. Hij is zelf van Taiwanese afkomst en zijn vrouw is Chinese-Amerikaan. De multiculturele cocktail is een uithangbord voor zijn bar.

Volgens hem mag iedereen zijn bar in, zeker in deze tijd waarin we leven met de bewustzijn van racisme, seksisme en dergelijke. ‘Er zitten ook veel vrouwen en ook jongeren die met hun ouders komen. In onze bar is iedereen welkom: expats, Nederlanders, toeristen van over de hele wereld. We accepteren iedereen.’

Dat Daniel steeds in de ‘we’-vorm praat, kan bijna geen toeval zijn. In totaal bestaat het personeel uit acht tot tien personen. ‘Mensen praten over mij, maar ik vind het leuk dat mensen ook over mijn personeel praten.’ Hij is vol lof over ze omdat ze van diverse markten thuis zijn. ‘Je moet cocktails kunnen maken, je moet je whisky’s kennen, je bedient mensen. Ze doen van alles door elkaar en iedereen is erg leergierig,’ vertelt hij trots. Hij is dan ook niet meer elke dag in zijn bar aanwezig, maar laat zijn personeel hun ding doen.

Wat dat inhoudt, is onder andere binnenkort naar de rechter. ‘Ik hield erg van mijn baan, het was erg spannend om een bar te openen. We deden een soort nieuw concept met whisky en whisky cocktails. Maar ik ga niet liegen. Covid heeft veel energie uit me gezogen.’ Daniel ligt overhoop met zijn huurbaas die hij volledige huur door moest betalen, terwijl de bar dicht moest. En toen Nederland weer openging had hij een gebrek aan personeel. ‘Waarom zou je voor mijn bar werken als je het dubbele krijgt bij werken voor de GGD? Het is heel moeilijk. Mentaal en geestelijk heeft het zijn tol geëist. We praten er eigenlijk niet meer over, maar heel veel ondernemers hebben hier last van.’

Wel voelde hij gelukkig de positieve energie van klanten afgelopen zomer, maar is toch ook wel erg benieuwd hoe de komende twee á drie maanden zich gaan ontwikkelen, in verband met de energieprijzen en de kosten van goederen die duurder zijn geworden. ‘Maar ik blijf bezig met mijn eigen whisky maken en mijn eigen distilleerderij openen.’ Hij wil graag zijn kinderen trots maken. Al legt hij ook uit dat je wél andere dingen móét proberen. Want als je twintig jaar hetzelfde doet en de markt instort, ben je het haasje. Dan kijkt hij mij lachend aan: ‘Dus wie weet open jij in de toekomst ook wel je eigen bar!’

Zijn liefde voor whisky is ongekend groot en dat straalt hij uit. Zijn bar is de laatste jaren niet onder de radar gebleven. Zo zijn er al veel verschillende mensen van distilleerderijen langskomen, zoals de eigenaar van Jim Beam. Al herkent hij veel mensen niet. Beroemdheden van CSI werden eerder herkend door zijn personeel. Verder is hij lovend over Johnny de Mol die in de periode van 2014 tot en met 2016 veel langskwam in zijn bar. ‘Ik mag hem heel graag, een funny guy.’ Nadat Johnny een award had gewonnen voor zijn tv-programma SynDROOM was Daniel de bar al aan het sluiten, totdat Johnny klopte en vroeg of hij weer open kon voor een afterparty. ‘Weet je wat Johnny, voor jou ga ik weer open.’ Daniel klaart weer op als hij eraan terugdenkt.

Ook kwam er eens iemand in de bar van een jaar of 20 of 30 met een wat oudere man. De oudere man vroeg naar Daniel. ‘Hij zei: mijn overgrootvader bezat dit gebouw. Toen zag hij foto’s van de reconstructie die ik heb gedaan.’ De voorkant van het gebouw was een slager en achterin leefde de familie. ‘Hij vond het mooi en zei dat zijn overgrootvader vast trots zou zijn geweest.’

Op de vraag van welke whisky Daniel zelf houdt is het antwoord simpel: ‘Ik houd overal van. Het is niet dat ik van één specifieke stijl meer houd. En er is overal goede kwalitatieve whisky, in India, Taiwan en zelfs Nederland heeft goede whisky’s. En Frankrijk ook.’ Eén tot drie keer per maand wordt het whiskyaanbod in de J.D. Williams Whisky Bar vernieuwd. Daniel is erg fan van single casks en sherry vaten. ‘Het zijn niet de duurste whisky’s die speciaal zijn, maar de bijzondere.’ In de bar is bijvoorbeeld een whisky van Signatory te proeven. Al beseft hij steeds meer dat mensen van rokerige whisky’s houden. Als het aan Daniel ligt, is er een whisky voor iedereen, zelfs alcoholvrije. Al valt daar nog wel winst te behalen. Hij is van plan er zelf één te maken in de toekomst met zijn eigen distilleerderij. ‘We gaan het laten rijpen in vaten. Dus niet enkel distilleren en in een fles stoppen zodat het smaak krijgt. Er is een grote markt. En zo blijft Daniel dus druk bezig met whisky, op diverse manieren. That’s the spirit!

Favoriete whisky:  alles van Benromach
Aantal glaasjes whisky per week: 1-2
Leukste fles whisky in privébezit:  een single cask fles van Caperdonich
Whisky land om in de gaten te houden:  V.S. en dan Texas. Daar komt hele goede whisky vandaan.
Smerigste whisky: Geen fan van aangelengde whisky met een percentage van minder dan 40 procent.
Whisky die je zelf had willen bedenken: Edradour en Benromach (rokerig en sherry casks)

Meer interviews lezen? Check ons overzicht.