Edwin van Whiskydudes: 'Er zijn nog steeds bottelaars die doen alsof re-racken minderwaardig is'

zaterdag, 29 maart 2025 om 8:02

Als je whisky's van gesloten distilleerderijen of ander unieke whisky's zoekt, dan ben je bij Whiskydudes aan het juiste adres. De onafhankelijke bottelaar timmert hard aan de weg en hamert op kwaliteit. Een gesprek met één van de drie eigenaren: Edwin van Scherpenzeel.

Wat doe je als je er financieel best goed bijzit als je jarenlang goed geboerd hebt met een eigen bedrijf? Ga je dan volop in luxe leven en rentenieren?

Niet als het aan Edwin van Scherpenzeel (57) ligt. ‘Dan kun je wel zeggen “Ik wil een hele dikke auto rijden of ik wil zes keer per jaar op vakantie”, maar op een gegeven moment wilde ik wat meer invulling geven aan mijn passie en dat delen met mensen.'

Houdt van whisky door vader

Want wat blijkt? Edwin is een whiskyliefhebber pur sang. Hoewel Whiskydudes als onafhankelijke bottelaar pas opgericht is 2019, kocht Edwin daarvoor al veel Schotse vaten. Voor de liefde voor whisky moeten we terug naar zijn kindertijd. ‘Dat is eigenlijk de schuld van mijn vader.’

Zijn vader is nu 85, maar was in de jaren ’80 en ‘90 leraar in Emmen. Papalief vond dat er nog weleens een reden was om iets vieren en deed dit dan met whisky’s, zoals die van The Macallan of Highland Park.

Edwin smult ervan als hij eraan terug denkt, omdat die whisky’s van vroeger weliswaar duur voor die tijd waren – zo’n 130 gulden- maar volgens hem vele malen beter waren dan nu. De reden? Whisky werd toen nog kleinschalig geproduceerd en er werden andere ingrediënten, zoals bakkersgist gebruikt.

Feit is dat kwaliteit hem misschien wel met de paplepel is ingegoten en ook die liefde voor de godendrank.

Eén vat werden al snel tientallen vaten

Edwin begon zo'n twaalf jaar geleden met het geld dat hij overhad whiskyvaten te kopen in Schotland. Whisky’s van The Macallan of Highland Park, waarmee hij opgegroeid was, waren al lang niet meer verkrijgbaar voor normale prijzen. Maar wat als hij zelf gewoon mooie whisky’s na tientallen jaren kon gaan uitbrengen?

Hij besefte zich alleen één ding maar al te goed. Honderden flessen in je eentje opdrinken is wellicht wat te veel van het goede. Ondertussen kende zijn aanschaf van vaten geen stop.

‘Dan worden het er tien en dan worden het er twintig en dan worden het er dertig. En dan wordt het eens een keer een beetje tijd om te denken van: en hoe nu verder?’

Als voorbeeld wijst hij naar mensen die weleens een private vat van Bruichladdich hebben gekocht. Iemand laat dan dat bottelen ‘en die komt er dan achter dat 270 flessen best wel veel is om in je eentje op te zuipen.’

Wat brengt Whiskydudes qua whisky's op de markt?

Daarom besloot hij er een business van te maken, naast zijn fulltimebaan als (day) trader. Arthur Vonk (37) en Sebastiaan van Dam (36) stapten aan boord en zo is Whiskydudes sinds 2019 een feit. De drie heren staan op veel festivals in Nederland en Duitsland en hebben maar één ding voor ogen: kwaliteit bieden en mooie whisky’s op de markt brengen voor de doelgroep ‘de meer ervaren genieter’.

De whisky’s van Whiskydudes hebben weliswaar een prijskaartje dat in het hogere segment valt, maar als je beseft wat voor whisky’s er in het aanbod zitten, stellen die prijzen niets voor.

Edwin is een whisky geek en sluit niets uit qua distilleerderijen, dus kijk niet vreemd op als je whisky’s aantreft van de gesloten distilleerderij Port Dundas of oude Invergordon’s.

Niet bedoeld om stof te laten happen

Zoals hij zelf geniet van een mooie dram, wil hij dat anderen dit ook doen en dat betekent dat flessen open ‘moeten’. Er zijn mensen die de flessen van Whiskydudes verzamelen, dat beseft hij, maar idealiter zijn ze gemaakt om te openen. Om die redenen krijgen slijters ook samples voor de consument om te proeven.

‘Ik heb liever dat iemand eerst proeft en dan zegt "Dit is het voor mij net niet" en dan met een fles van Douglas Laing naar huis gaat, waar hij wel blij van wordt, dan dat hij onze fles blind koopt, het zijn of haar smaak niet is en hem (achter)in de kast zet.

Nee tegen Springbank?

Tijdens een bezoek aan Springbank kwam ter sprak dat hij bottelaar is en kreeg hij de vraag of hij Springbank zou willen bottelen?

'Als je dan nee zegt. Ik wil eigenlijk geen Springbank bottelen, word je toch wat vreemd aangekeken. Iedereen wil een vat Springbank hebben.'

Natuurlijk. Stiekem droomt hij er zelf ook van, maar zoals hij zelf zegt, heeft hij een beetje een haat-liefdeverhouding met de beroemde Schotse distilleerderij.

Want hij weet gewoon dat een fles daarna geflipt gaat worden en daar bottelen de Whiskydudes niet voor, het blijft frustrerend dat een bottelaar probeert een mooi product voor een eerlijke prijs in de markt te zetten en dat er dan mensen opduiken met als enige doel hun zakken te vullen op het werk van een ander.

Transparantie is key

Hij is een groot whiskyliefhebber, dat blijkt uit alles zodra je met hem praat. Zoals hij van de drank houdt, zo wil hij dat ook met liefhebbers delen. Hij denkt daarom voortdurend na over de portemonnee van de consument én de kwaliteit van whisky. Die twee zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden.

‘Het verbaast me nog steeds dat mensen eigenlijk nog steeds blind kopen. Ze leggen dan 150 of 200 euro neer voor een fles whisky waar eigenlijk aan informatie helemaal niks op staat. Dat willen wij anders doen.’

Eén van de belangrijkste pijlers voor Whiskydudes is daarom transparantie bieden aan de consument. Edwin verbaast zich erover dat heel veel bedrijven dit niet doen.

Regelmatig proeven

Hij, Arthur en Sebastiaan proeven regelmatig hun samples en hoewel ze idealiter 2 tot 3 releases per jaar willen uitbrengen, valt dit nooit met zekerheid te zeggen.

Hun whisky komt pas de markt op als ze de kwaliteit goed vinden. Dit gebeurt pas als de vraag ‘Zouden we dit zelf kopen?’ met ja beantwoord kan worden.

Soms gaan dingen niet goed. Zo kocht hij ooit eens een vat van Craigellachie whisky met daarin een off note (iets wat niet thuishoort in een whisky) en dat vat was niet meer te redden. ‘Dat was een combinatie van zweetsokken en zure matten.’

De heren hadden gehoopt dat het met re-racken (overhevelen naar een ander vat) nog te verholpen zou zijn, maar helaas werd het hierna alleen maar erger.

En dan? Dan besluiten de heren van Whiskydudes dat het vat niet op de markt gebracht wordt. Vaten die zij afkeuren worden weer doorverkocht aan anderen. Hoewel Edwin zich realiseert dat er daarmee technisch slechte whisky op de markt wordt gebracht, voelt hij zich daar niet schuldig over.

‘Je kunt op een gegeven moment zeggen, we hebben een vat van 20K, wat niet aan onze eisen voldoet. Dan kunnen we zeggen: laten we maar wegspoelen, omdat we het zonde vinden dat iemand anders gaat bottelen. Maar dat is dan gewoon puur zakelijk. Dat is echt niet mijn probleem.’

Hij vind het eerder zonde dat de whisky na al die tijd, geld en moeite niet het gewenste resultaat heeft opgeleverd. Maar pas als de drie heren alle drie vinden dat iets uitgebracht wordt of een whisky goed genoeg is, gebeurt het.

Daar worden geen concessies in gedaan. De wedstrijd moet altijd met 3-0 gewonnen worden.

Re-racken om kwaliteit te bieden

Iets anders waar Edwin zich overigens nog aan ergert, is hoe er in het algemeen gekeken wordt naar re-racking, iets wat Whiskydudes vaker wel dan niet doet. Puur omdat het nodig is, de meeste whisky gaat nog steeds in blends en wordt als newmake op ‘dood’ hout gelegd wat niet heel veel toevoegt.

‘Daar ligt ook wel weer een taakje voor de SWA (Scotch Whisky Association, red.). Er zijn nog steeds bottelaars die doen alsof re-racken minderwaardig is, of het zelfs proberen te verbergen als ze het zelf doen. Maar als iets niet goed genoeg is moet het ge-re-rackt worden.’

Dat er kwaliteit geboden moet worden aan de consument vergelijkt hij dan ook met uit eten gaan:

‘Ik heb zoiets van als ik naar een restaurant ga en een ribeye bestel, dan hoef ik hem ook niet eerst rauw op mijn bord te hebben om te kijken of het wat is. Dan wil ik hem ook gewoon graag direct medium rare en op smaak.’

En die kant en klare premium whisky’s is precies wat de Whiskydudes voor ogen hebben. Begin april komt de elfde batch op de markt met daarin 5 nieuwe whisky’s. Dit zijn ze:

Secret Highland Distillery (14 Years)

Port Dundas Distillery (15 Years)

Invergordon Distillery (37 Years)

Caol Ila Distillery (10 Years)

Race to the bottom edition # 1 100 Proof

Race to the bottom edition: een protestfles

Wat opvalt is de protestfles. Het is voor het eerst dat Whiskydudes zo’n afwijkend label gebruikt (en met edition #1 aangeeft dat er ruimte is voor meer). Edwin omschrijft de fles als lawaai maken.

Het is een statement naar een bottelaar die elke maand 4 tot 8 nieuwe flessen in de schappen legt (lees: Signatory, red.) die mensen dan kopen, tegen een bodemprijs die simpelweg niet uit kan.

‘Het is eigenlijk een protestfles. Dit gaat ook gewoon voor 45 euro in de winkel, maar dan moet er gewoon geld bij. Tegen onze gewoonte in zijn er ook geen samples of tasting notes beschikbaar. Dat kan al helemaal niet uit.’

- Edwin

Hij legt uit dat het niet uit kan om een fles voor 45 euro in de winkel te leggen, als je rekening houdt met BTW, slijtersmarge, bottelen, labelen, accijnzen, transportkosten ga zo maar door.

Welke whisky erin zit, blijft een geheim, maar bij uitzondering komt er dus een goedkopere fles van Whiskydudes op de markt.

Favoriete whisky: Longmorn whisky die 2015 of 16 gebotteld was voor Van Wees.
Aantal glaasjes whisky per week: Werk technisch: 10-25 (1-1,5 cl)/ 'Op een gezellige avond tussen de 6 en 8, altijd met vrienden en niet elke week.’
Leukste fles whisky in bezit: 16-jaar Longrow uit de Cage bij Springbank.
Duurste whisky ooit gedronken: 60-jarige Bowmore.
Whiskyland om in de gaten te houden: Schotland.
Whisky die je zelf had willen bedenken: Port Charlotte.
Minst favoriete whisky: Edradour.

In dit overzicht vind je al onze interviews.