Slechts achttien lentes jong was Ronald Anneveldt (53) toen hij een reis naar Schotland maakte en verliefd werd op whisky. 'Het is net alsof je in de kroeg bent en je ziet daar ineens de man of vrouw van je leven. Het is gewoon… bam!'

Sindsdien voelt elk glaasje whisky bijna als thuiskomen. Elke aanraking met whisky doet Ronald weer denken aan de vele whiskyreizen die hij maakte en hoe whisky niet alleen vrolijk door zijn bloed stroomt, maar waar vooral het hart vol van is.

Toch was zijn vak niet per se een vanzelfsprekendheid. 'Mijn vader had een bouwbedrijf en hij zei: Ronald, dat ga jij later overnemen. Ik moest studeren, maar ik en stilzitten gaan niet goed samen. Luisteren ben ik ook vrij slecht in. Ik zat drie weken op school en had er helemaal de sjaak van. Toen stond er bij een supermarkt ‘vakkenvullers gezocht’.” Al snel bleek ik meer verstand van gedistilleerde dranken dan groenten te hebben en kwam ik terecht op de slijterijafdeling.'

Toen hij bij Gall & Gall op jonge leeftijd proeverijen organiseerde was er ooit iemand aanwezig van Diageo (een multinational op het gebied van bier en gedistilleerde dranken, red). Zo is het balletje gaan rollen. Ook via deze persoon kreeg hij een stageplek van onder andere drie weken bij Lagavulin.

Een unieke kans, omdat zoiets tegenwoordig bijna niet meer mogelijk is vanwege health and safety rules. Ronald is blij met de kans die hij gekregen heeft destijds. 'Ik vond dat als ik het echt goed wilde doen, ik er ook geweest moest zijn en alles gedaan moest hebben. Het mooie, maar ook het minder mooie, zoals het schoonmaken. Ik heb het hele proces doorlopen.'

Nu hij is een officiële whisky expert. Hij is namelijk vanuit Schotland genomineerd en uitgeroepen tot keeper of the quaich, een eretitel waarvoor tenminste twee andere keepers je moeten nomineren en waarvan slechts een klein groep mensen Nederland die titel draagt. Een voorwaarde is dat zo’n persoon zich minimaal tien jaar heeft ingespannen om whisky te promoten.

Wat opvalt, is dat Ronald blij is met de titel, maar vooral erg nederig is. Hij voelt zich duidelijk een beetje ongemakkelijk bij de naam whisky expert: 'Ja, dat zegt men over mij. Ik weet er wat van, maar wat is een expert? Als jij kan vertellen wat je lekker vindt, dan is dat toch goed? Dat ik er toevallig iets meer vanaf weet, het zij zo. Maar tegenwoordig staat alles op het internet. Je kunt alles lezen en bekijken. Het belangrijkste is gewoon je eigen mening vertellen.' Al weet Ronald heel duidelijk voor wie whisky bedoeld is: 'De genieter.'

Nu organiseert hij zelf zo’n 250 proeverijen per jaar en is dat zijn hoofdinkomen. Dit regelt hij vanuit zijn eigen onderneming WhiskyWijzer, waar hij geboekt kan worden. Ronalds werkdagen zijn van twee tot twee. Hij is graag op locatie aanwezig om voorbereidingen op een proeverij op tijd te treffen en daarna mag het feest beginnen.

'Je eigen passie overbrengen op andere mensen is leuk.' Na dertig jaar is de glimlach er dus nog steeds. 'Mensen zijn dankbaar, komen aan het einde van een proeverij naar je toe om te bedanken.'

Al heeft hij na al die jaren ook wel eens vreemde dingen meegemaakt, ook al is dit eerder uitzondering dan regel. 'Ik heb weleens gehad dat iemand binnen kwam lopen bij een proeverij met vier blikjes bier, die tijdens de proeverij aan het leegdrinken was, daarnaast alle glazen whisky opdronk en aan het eind van de avond alles waar nog wat in zat, aan het leegdrinken was. En bij een andere proeverij kreeg ik één keer kreeg de vraag hoeveel meter leiding er in een distilleerderij ligt. Dan denk ik: wat maakt dat uit?'

Maar over het algemeen kan Ronald alleen maar genieten van alle mensen die hij dagelijks ontmoet. Het mooiste vindt hij hoe hij het landschap de afgelopen jaren heeft zien veranderen. Naast de proeverijen geeft hij ook een paar keer per jaar gastcolleges aan het ROC, Vako en Liquoristen om jongeren te informeren over en enthousiasmeren voor gedistilleerde dranken.

'In de drankwereld gaat het altijd in golfbewegingen. Het ene jaar is dit drankje heel populair, het andere jaar dat. Denk aan een paar jaar geleden met de Bacardi Breezer, later was dat ineens Tonino, witte wijn met ijsblokjes. Nu is het wat meer gin en rum en heel langzaam gaat dat richting whisky.'

Als hij jongeren op een whiskyfestival ziet spreekt hij die dan ook meteen aan om een praatje mee te maken en ze rond te leiden op een stand. Al is hij minder te spreken over de (vooral) jongeren die zich al voor een festival gaan indrinken.

'Vaak zie je groepjes mensen die ’s middags in de trein onderweg zijn en dan al wat aan het drinken zijn. Op het moment dat ze dan op een festival komen zijn ze eigenlijk al een beetje lam.' Dan kan het weleens ongezellig worden.

Niet alleen jongeren gaan naar festivals, ook zijn er steeds meer vrouwen en is whisky niet per se een mannendrankje, zoals zo vaak gedacht wordt. 'Langzaamaan, ook op de festivals, zie je dat er wat meer vrouwen bijkomen.” Al lopen zij nu nog veel meer rond op de gin en rum festivals. 'Daar kunnen we nog wel een stap maken,' besluit Ronald.

Favoriete whisky: 'De eerst volgende.'
Aantal glaasjes whisky per week: 10
Leukste fles whisky in bezit: 'Uit eigen vat. Een sample van Glengoyne uit 2013. Die rijpt daar nog.'
Duurste whisky ooit gedronken: Glenury Royal van 50 jaar oud. Die was iets van 5000 euro ofzo.
Whisky land om in de gaten te houden: 'Ierland. Tien jaar geleden had je daar nog maar twee distilleerderijen, nu zijn dat al meer dan dertig.'   
Smerigste whisky: 'Ooit een keer een fles uit India. Niet te hachelen.'
Whisky die je zelf had willen bedenken: 'Nooit over nagedacht. Leuke vraag.'

Lees in dit overzicht al onze interviews.