Er is sinds kort een nieuw boek uit van de Outlander acteurs
Sam Heughan en Graham McTavish. Welkom bij de Twee Schotten en heel veel whisky
Review.
Dit is het tweede boek van de acteurs, die nu dus ook
auteurs zijn. Eerder schreven ze samen
Clanlands. Dit nieuwe boek is opgedeeld in
twaalf stukken, die gelijk staan aan de maanden van het jaar. Elke maand wordt
door de acteurs uitgelicht om te vermelden welke belangrijke gebeurtenissen in geschiedenis
hebben plaatsvonden in Schotland, welke beroemde Schotten zijn geboren of juist
gestorven en ze lichten nog steeds andere dingen uit die ze interessant vinden.
Voor Heughan is dit bijvoorbeeld whisky, die geen moment onbenut
laat om zijn eigen whisky – The Sassenach – te promoten. Wat opvalt als je het
boek begint te lezen is dat de acteurs veel plezier hebben in het schrijven en
hun verhalen vertellen. Want je leest eigenlijk steeds iets wat de ander zegt. Het gaat een beetje om en om en ze geven vaak commentaar op elkaars verhalen. Aan de ene kant geeft je dat als lezer het gevoel dat je naar het
verhaal van twee mannen in een kroeg of op een verjaardag zit te luisteren (behalve
dat je nu dus leest). Anderzijds is het soms ook een beetje verwarrend en zelfs af en toe een tikkeltje too much.
Grappig of niet?
Wat boeit het dat de twee op een bepaalde locatie samen
waren en dat je beide versies van het verhaal krijgt over hoe beide mannen dat
beleefd hebben? Het boek is dan ook overduidelijk bedoeld voor
Outlander fans
en dat is ergens jammer. Ondergetekende heeft die serie bijvoorbeeld nooit gezien,
is meer benieuwd naar Schotland en whisky en kan de vele Outlander verwijzingen
en grapjes dan ook niet plaatsen. Het zorgt ervoor dat waarschijnlijk een deel
van de mensen het boek niet zo grappig gaat vinden, terwijl de twee heren zichzelf vaak wel iets (te) grappig vinden.
Het is een bepaald soort humor waar je van moet houden. Als
je daar doorheen kan prikken, krijg je hartstikke interessante informatie over
Schotland, vele veldslagen, clans en bepaalde beroemde locaties en gebouwen,
waar ook regelmatig wordt gefilmd. Het is zeker niet verkeerd dat het boek
is opgedeeld in twaalf maanden. Al word je soms met een beetje te veel random dingen
doodgegooid en krijg je soms ineens een stroom van informatie over bijvoorbeeld
clans, wat niet heel boeiend is opgeschreven. Daardoor krijg je er niet een goed
beeld van.
Wat het boek steeds doet is in de maanden losse stukjes
tekst behandelen en dat gebeurt van de hak op de tak. Het ene moment wordt een
whisky aangeraden, om een volgende bladzijde een paar pagina’s te lezen over
een historisch veldslag om ineens over te gaan op een taartje of iets geks. Het
is duidelijk dat er geprobeerd is om een mix te vinden van humor en informatie,
maar voor de lezer voelen dingen soms een beetje te willekeurig aan.
De rol van whisky in Twee Schotten en heel veel whisky
De luchtige onderwerpen zijn leuk om te lezen en goed om te
volgen, maar veel historische gegevens voelen toch aan alsof je een boek leest
van de verkeerde personen. Het leest simpelweg niet lekker weg. Al is dit
misschien net als whisky: over smaak valt te twisten. Over die whisky gesproken:
de rol die de godendrank in het boek inneemt valt ook wel mee. Soms wordt er
een whisky getipt, en dat zijn leuke stukken. Maar al die keren dat Heughan
vertelt dat hij dronken op een set stond of een berg ging beklimmen om daarna
whisky te drinken, voegt niet heel veel toe.
Conclusie Twee Schotten en heel veel whisky Review
Dat is dus iets waar je rekening mee moet houden als je dit
boek leest: je moet erg into Heughan en McTavish zijn om dingen te kunnen waarderen.
Wie een meer informatief boek zoekt over Schotland of whisky doet er goed aan
een ander boek te kopen. Wie Outlander door en door kent en een luchtig boek
wil over een beetje Schotland en een beetje whisky en veel van Heughan en McTavish, kan dit boek met een gerust hart kopen.
Overigens kun je er ook gewoon bij ons één
winnen…