Een wandeling van 4 dagen door de Schotse binnenlanden, langs meerdere distilleerderijen in Speyside. Dat klinkt voor sommigen van ons als een droomreis en dat is het ook!

De Speyside is een klein gebied in het noorden van Schotland, waar 50% van alle Schotse single malt whisky distilleerderijen is gevestigd. De aanvoer van vers water via de rivier de Spey en het afgelegen gebied zorgde in de beginjaren van de Schotse whisky, zo rond 1800, voor een ideale plek om in alle rust allerlei moois te maken.

De kleine luchthaven van Inverness is een goede uitvalsbasis om de Speyside te bereiken. Via openbaar vervoersverbindingen met trein en bus is het daarna nog een flinke reis naar het startpunt van de wandeling zoals die op het programma staat. De meerdaagse wandeling start namelijk in Craigellachie (probeer dat maar eens vlot tegen de buschauffeur als wens uit te spreken), diep in de Speyside.

Na een dag reizen is het prettig aankomen in een B&B of hotel in dit kleine plaatsje, dat uit slechts twee straten bestaat. Een bekend gebouw in het hart ervan is de Highlander Inn - hotel en whiskybar. De bar heeft een Aziatisch tintje door de Japanse eigenaar, die al vele jaren enthousiast Japanse whisky onder de aandacht brengt.

Het is zeker een aanrader een whisky te drinken in deze sfeervolle bar voordat het serieuze werk de volgende dag gaat beginnen.

Op deze eerste dag wandelen we over de zogenaamde Dufftown spur. Een route van ongeveer 20 kilometer, die vanuit Craigellachie richting Aberlour gaat. Daarna bedwingen we de heuvels, naar Dufftown, om via Glenfiddich weer te eindigen in de plaats van vertrek.

Bij de start in Craigellachie komen we direct de gelijknamige distilleerderij tegen. Deze produceert naast whisky voor de blends van Dewar’s ook een eigen single malt, die een duidelijk Speyside karakter heeft: vol, romig en zoet van allerlei tropisch fruit.

Langs de Spey gaat het stroomopwaarts naar de distilleerderij van Aberlour. Deze distilleerderij wordt op dit moment verbouwd om de capaciteit verder te vergroten. Over pittige heuvels gaat de route daarna naar Dufftown. Volgens een lokale bewoner was Rome gebouwd op 7 heuvels en Dufftown op 7 distilleerderijen.

Helaas is alleen Glenfiddich goed toegankelijk voor bezoekers. Ter plaatse volgt een ontvangst in een high class ontvangstruimte en is het mogelijk om aan diverse tours mee te doen die over het indrukwekkende terrein gaan.

Op de weg van Dufftown naar Craigellachie is de Speyside Cooperage gevestigd: een authentieke vatenmakerij en een aanrader om op bezoek te gaan. Tijdens een tour wordt duidelijk dat het maken en restaureren van vaten zwaar ambachtelijk werk is.

De vatenmakers, die een opleiding van 4 jaar hebben gevolgd, worden per vat betaald dat ze lekvrij opleveren. Er wordt dus flink doorgewerkt in de grote productiehal.

Bij terugkomst in Craigellachie zou een bezoek aan The Macallan de kers op de taart zijn. Helaas zijn de tours daar kostbaar en meestal al lang van tevoren uitverkocht. Een teleurstelling voor veel Amerikanen en Japanners die speciaal voor deze distilleerderij naar de Speyside komen. Vooraf boeken dus is het advies!

Gelukkig loopt onze route vandaag geheel langs de Spey, waardoor er bijna geen hoogteverschillen zijn. Van Craigellachie tot Ballindalloch staat een aantal indrukwekkende namen op het programma.

Dailuane is de eerste distilleerderij en helaas niet voor publiek toegankelijk. Dit merk is niet echt bekend omdat het overgrote deel van de productie wordt gebruikt voor blends van het alom aanwezige Diageo. Daarna volgt de Dalmunach Distillery, die pas 10 jaar bestaat en helaas ook niet open is voor publiek.

Ook bij Knockando en Tamdhu blijft de deur gesloten. Uiteindelijk eindigt de route in Ballindalloch bij Cragganmore, waar gelukkig de deur open staat en je vriendelijk welkom wordt geheten. Na een rondleiding in deze kleine distilleerderij mag er gelukkig wat geproefd worden, want zo’n dag lopen maakt behoorlijk dorstig.

Op de derde dag start de route in Ballindalloch bij de gelijknamige nieuwe distilleerderij, die daar sinds 9 jaar is gevestigd. Al in de vroege ochtend is de deur geopend om iets te proeven, maar er staat een zware route gepland op het programma vandaag.

Het blijft daarom bij een heel klein nipje, terwijl de eigenaar van de estate ook vrolijk binnen komt vallen voor een praatje. De whisky smaakt verrassend volwassen voor zijn 9 jaar. Het is zeker een merk om in de gaten te houden. De productie is beperkt, maar de kwaliteit ligt hoog.

Over een maandlandschap van heuvels met paarse heide gaat de route verder naar The Glenlivet. Al bovenop de laatste heuvel is de distilleerderij van The Glenlivet goed zichtbaar in een mooi groen dal.

Net als bij Glenfiddich is hier weer een high class visitor centre neergezet om alle bezoekers te ontvangen en is het weer mogelijk om aan diverse tours deel te nemen.

Of je gaat gewoon in de prachtige bar zitten en genieten van bijvoorbeeld een glaasje The Glenlivet 18 jaar oud. Een prachtige Speyside whisky op leeftijd waar het vakmanschap in te proeven is.

De laatste wandeldag start bij The Glenlivet, waarna de route over heuvels (in de benen voelen deze inmiddels als bergen) naar Tomintoul gaat. Onderweg staan geen distilleerderijen op het programma. Alleen vlakbij The Glenlivet zijn nog de restanten te zien van de kleine vuurplaats waar het stoken ooit begonnen is in 1824.

Tomintoul lijkt een druk dorpje, maar uiteindelijk stopt hier maar één keer per week op dinsdag een bus en is de beloofde supermarkt niet aanwezig. In een echte Schotse pub is het gelukkig mogelijk een heerlijke burger bestellen en de benen te laten rusten.

Vanuit Tomintoul is het een uitdaging om terug naar de luchthaven in Inverness te komen. Uiteindelijk is een taxi de beste optie, zeker als die bestuurd wordt door een trotse Schot die tijdens de rit alles weet te vertellen over de regio met informatie die je nog niet wist.

De meeste toeristen kiezen ervoor om met een auto de Speyside te verkennen. Een voettocht geeft een geheel andere beleving en is een prachtige manier om met de regio kennis te maken. En die blaren na bijna 80 kilometer in 4 dagen trekken vanzelf wel weer een keer weg.

Hier vind je meer van onze sfeerverslagen.