Column: Tony van Rooijen weg bij Maxxium - op naar een nieuwe bestemming

Sommige mensen werken in de whiskywereld. Anderen léven erin. Tony van Rooijen, jarenlang brand ambassador van het merk Glenfiddich en sinds dit jaar ook een beetje Highland Park, behoort zonder twijfel tot die tweede categorie.

Wie hem ooit heeft ontmoet op een proeverij, beurs of gewoon met een glas Glenfiddich in de hand, weet precies wat ik bedoel. Tony is geen man van glitter en glamour, niet van lifestylecampagnes met dure pakken en woorden als ‘exclusive’ en ‘limited’.

Já, dat kan hij. Maar hij is vooral een man die een fles opent omdat hij wil delen. Whisky heeft voor hem niets te maken met status, maar is vooral een manier om een gesprek te openen met mensen.

Bij Maxxium was Tony jarenlang het gezicht van Glenfiddich. Hij bracht whisky naar nieuwkomers en liefhebbers en maakte dat bijzondere drankje benaderbaar. Als er gepraat werd over een marktaandeel, dacht hij waarschijnlijk aan de smaak van zijn geliefde ‘sappie’. En als anderen dachten aan targetten en doelgroepen, dacht hij in mensen.

Op zijn website schrijft hij dat het avontuur bij Maxxium ten einde is gekomen. Doordat het bericht maar één woord bevat, namelijk ‘helaas’ komt dit bericht als donderslag bij heldere hemel binnen. Je voelt dat het hem raakt, maar lieve Tony, het raakt ons allemaal.

De industrie is in shock. Jij bent hét gezicht in Nederland achter Glenfiddich, de reden waarom mensen graag jouw stand bezochten op festivals én de inspiratiebron waarom Dennis Hurkmans theaters ingaat.

Jij bent zonder clichés te willen omarmen net zo puur als een goed glas whisky. What you see is wat you get. Zet jou in de kamer met een paar liefhebbers en Glenfiddich 15 Years Solera en jouw avond kan bijna niet meer stuk.

Voor Whisky Monkeys maakte je vanaf dag één altijd tijd. Ik herinner me hoe je me belde in de auto om te peilen wie we waren. En wat je vanaf dat moment deed was mij altijd na laten denken over dingen. Is het OK om te zeggen dat whisky op vaten rijpt of is het stiekem toch in? Maar wat voor gesprek het ook was, altijd bleef jij rustig, vriendelijk en oprecht geïnteresseerd.

Tony bedankt. Je nam ons mee op avontuur langs die mooie whisky’s van Glenfiddich. We proefden alles wel, van de standaard whisky’s tot aan het dure segment. Toen de Snow Phoenix op tafel kwam kreeg ik kippenvel. Door jou dacht ik al heel snel: Ja, deze industrie, deze mensen en deze verhalen zijn zó gaaf. Daar moet ik fulltime mijn baan van maken.

Des te zuurder vind ik het om nu te zien dat na iets meer dan 2,5 jaar het mijn bestemming is geworden en jouw toekomst in deze industrie ineens onzeker is. Dat is niet helaas. Dat is verdomde zuur.

Maar natuurlijk komt het goed. Want je blijft bezig in de whiskywereld, bij House of Oss, met Schotland reizen en zoals je zelf al zegt: Whisky is een reis waarvan je de bestemming niet kent.

Tony, je bent als een glen, die een landschap verlaat. Jouw pad en jouw reis liggen nu wagenwijd open.

Ik proost op jou, op een mooi vervolg!