Erik Legters vernoemde zijn whisky naar speciaal koeienras: ‘Wij nemen iets uit de natuur, maar brengen ook iets terug'

vrijdag, 11 juli 2025 om 12:00

'De eerste druppel uit de ketel? Dat moment vergeet ik nooit meer. Holy f*ck, dacht ik. Heb ik dit echt gedaan?' Misschien heb je er nog niet van gehoord, maar Distilleerderij de Bronckhorst bestaat al bijna tien jaar. Hoog tijd dus voor een interview met oprichter Erik Legters.

Whisky ontstaat niet zomaar. Daar zit vuur, toewijding en soms een stel koeien achter. We spreken Erik over graan, duurzaamheid en waarom zijn whisky’s niet te vergelijken zijn met wat je kent. Geloof ons: na dit interview, wil je meer weten én proeven.

Wie is Erik Legters?

Erik is 49 jaar, nuchter, bevlogen en liefhebber van de natuur. Hij begon zijn carrière niet als distillateur, maar heeft wél een passie voor landbouw.

'Ik ben vroeger op de boerderij geboren. Mijn opa had daar altijd graan staan. En zo ben ik eigenlijk een beetje in dat graan gerold.’

Na de kredietcrisis verloor Erik zijn baan en besloot hij het roer radicaal om te gooien.

Ik was altijd bezig met ondernemerschap. Mijn vader had een onderneming. En dat is er met de paplepel in gegooid. Ik was 37 of 38. Ik dacht als ik het wil, moet ik het nu gaan doen en niet later. Dat gevoel zat erg diep.’

Whisky begint bij graan

Hij zag een advertentie in het vakblad De Boerderij. Wat bleek? Een paar Schotten gingen een pilot draaien en waren op zoek naar graan. Erik besloot in te zaaien en te doen waar hij vandaan kwam: de landbouw.

Alleen konden die Schotten het wel vergeten. Want toen hij op een dag keek naar zijn velden, besloot hij zelf wat te gaan doen met die granen. Dat was het eerste begin van een distilleerderij met granen waar je U tegen zegt.

‘We gebruiken dertien authentieke graansoorten, sommige zijn uniek en speciaal voor ons geteeld. Onze akkerbouwer heeft zelfs een nieuw ras ontwikkeld. Niemand anders gebruikt dat. (...)
Onze whisky’s zijn 100% graan gedreven. Geen aroma’s, geen toevoegingen, alles puur natuur.’

Wat je proeft is écht uniek

En ja, dat proef je. ‘De eerste batch won meteen goud op de World Whisky Awards in Londen. Niet omdat die oud was of in een superduur vat lag, maar gewoon vanwege de smaak. Die komt bij ons uit het graan zelf, niet uit het vat.’

Waar veel mensen van mening zijn dat de smaak van whisky voor 70% uit een whiskyvat komt, is Erik het daar niet helemaal mee eens. Althans, dat geldt niet voor zijn producten. De smaak van zijn whisky's begint letterlijk al in de grond.

Grain whisky met een missie

In een wereld waar single malt vaak wordt verheven tot kunstvorm, kiest Erik dus juist bewust voor graanwhisky.

‘Grain heeft een slechte naam gekregen. Onterecht. Wat wij maken is anders. Het is rijk, complex en uniek. Ik nodig iedereen uit om dat te komen proeven.’

Duurzaamheid is geen marketingtruc

Bij Distilleerderij de Bronckhorst draait het overigens niet alleen om smaak, maar is duurzaamheid ook erg belangrijk.

‘We werken circulair. Alles wat we doen is in balans met de natuur. Van zaadje tot fles.’ Dat betekent: lokaal graan, eigen mouterij om de hoek, natuurlijke landbouwmethoden en geen verspilling.

‘Wij nemen iets uit de natuur, maar brengen ook iets terug. Als dat in balans is, kan het nooit fout gaan.’

Erik vindt het dan ook pijnlijk om te zien hoe slecht het momenteel met de natuur gaat en hoe niet iedereen goed in de gaten heeft hoe er zorgvol met de grond omgegaan moet worden. Iets wat hij zelf altijd vanuit huis geleerd heeft. Zijn vader leeft niet meer, maar hij weet zeker dat hij enorm trots op zijn zoon zou zijn.

‘Hij zou zeggen: ‘Erik. Wat heb je allemaal gedaan? Ik denk dat hij zijn ogen had uitgekeken. En ik denk dat hij gedacht zou hebben: ik had veel van die jongen verwacht, maar niet dit. En dan zou hij uiteindelijk zichzelf zien.’

Van koe tot ketel

Erik hoeft niet de grootste te worden. Hij wil gewoon leven van zijn bedrijf, met genoeg ruimte voor passie en plezier. Geen investeerders, geen jacht op massa, maar dus puur iets teruggeven aan de natuur.

Dit blijkt ook uit de koeien die hij op het terrein heeft, zeldzame Dahomey koeien uit West-Afrika. Daar had hij al zo’n tien van voordat de distilleerderij er überhaupt was. Waarom?

‘Nou, gewoon om in leven te houden. Om dat diertje een toekomst te geven. Een stukje erfgoed, puur voor het behoud van het ras. En toen we een naam voor de whisky zochten, viel alles op z’n plek.'

Want de whisky's zijn dus vernoemd naar dit bijzondere koeienras. En zo is de cirkel rond. Erik werkt inmiddels met een klein team en richt zich op kleinschalige beurzen in Nederland, België en Duitsland. Zo stond hij onlangs nog op Whisky in het Fort in Geertruidenberg. Alvast kijken hoe dingen werken, waar de consument op reageert. Want binnenkort komen er diverse whisky’s aan.

Wat staat er op de planning?

Niet alleen bestaat de distilleerderij in september tien jaar, waar een speciale single malt whisky voor uit zal komen, ook komen er bijzondere whisky’s aan die in een luxe box verkocht gaan worden. Een prachtige drieluik wordt het.

Langzaam aan begint hij zijn plannen uit te rollen en te delen met de wereld. Hij heeft al vele prijzen gewonnen en eerdere whisky’s waren steevast uitverkocht. Toch zullen er genoeg mensen zijn die nog nooit van hem of zijn distilleerderij gehoord hebben.

Wat hem betreft mag dat binnenkort veranderen. Zijn eerdere whisky's verkochten weliswaar als warme broodjes, maar het ging om kleine batches. Inmiddels is de productie opgeschaald en worden er de komende maanden diverse whisky's uitgerold.

En zijn droom?

'Geen groot masterplan. Ik leef van dag tot dag. Als ik vandaag wakker word en denk -we maken er wat moois van- dan is dat genoeg.'

Hij kijkt me aan: ‘Kijk nou eens naar de wereld. Dat is niet normaal. Moet ik dan 10 jaar vooruit kijken?’ Voor Erik geldt maar één ding, zoals hij zelf zegt: ‘Een mooi borreltje maken.’

Favoriete whisky: ‘Sowieso die van mijzelf. En dat is niet omdat ik die zelf maak. Maar omdat alles wat wij maken dus niet bestaat.’
Aantal glaasjes whisky per week: ‘Ik denk dat ik wel een flesje whisky opdrink per week.’
Leukste fles whisky in bezit: Een Springbank van 35 jaar oud.
Duurste whisky ooit gedronken: ‘Ik denk aan The Macallan.’
Whisky die je zelf had willen bedenken: Iets met een perziksmaak.
Minst favoriete whisky: Johnnie Walker Red Label.

Op deze pagina vind je al onze interviews terug.