De kans is groot dat je chefkok London Loy weleens voorbij hebt zien komen op TV. Hij maakt al jaren de lekkerste maaltijden, deelt dat met een groot publiek én maakt steevast alle maaltijden van Rico Verhoeven voor een gevecht. Zijn kookkunsten kwamen vorig jaar goed van pas tijdens Expeditie Robinson toen hij het schopte tot de laatste 3 finalisten. We spreken hem over whisky, eten, het gezinsleven en sport.

London Loy (49) heeft zijn leven lang een relatie tot sport en voeding. Hij weet welke voeding het lichaam nodig heeft en kent ook het hele alfabet als het gaat om lekker eten. Sinds een paar jaar gaat er een nieuwe wereld voor hem open, want qua godendrank is hij nog een groentje, maar getriggerd om er meer over te leren en mee te doen. ‘Dit is weer een hele andere soort gameplay voor mij, wat ik super interessant vind.’ Sinds een paar jaar bezoekt London dan ook whisky-evenementen en wil hij zich bezig gaan houden met whisky en eten, oftewel pairing.

Ze zeggen weleens dat wijsheid met de jaren komt en qua levenswater is dat zeker het geval bij London. Want vroeger vond hij whisky ‘veel te heftig allemaal’. Vanuit huis werd er niet gedronken, terwijl diverse spirits zijn kant opkwamen toen hij in de keuken begon te werken – iets wat hij vanaf zijn dertiende combineerde met een carrière hordelopen. Die terughoudendheid van toen is verdwenen. ‘Ik merk gewoon wel naarmate ik ouder word, nu ook wat beter gerijpt ben om het zo maar te zeggen. Ik begin de smaken te waarderen en ook de ambacht. (…) Ineens dacht ik: let’s go for it.’

Vooral de combinatie van whisky met eten vindt hij heel vernieuwend. En de afdronk van een whisky doet ook veel met hem. ‘Ik vind het fijn als de whisky lang in je mond aan het dansen is. Daar kan ik echt steeds meer van genieten.’ Ondertussen valt hij met zijn neus in de boter. Zo proefde hij onlangs de Bowmore ARC-52. Al denkt hij niet dat hij zo’n whisky als een ui al laag voor laag kan afpellen. Daar is hij nog te nieuw voor in de whiskywereld.

Maar hij houdt van de finesse en ook hoe de luxe whiskyflessen eruit zien. En hij beseft dat alcohol een mens wat meer kan laten ontspannen. Want ondanks dat hij een BN’er is en hij veel voorbij komt in de media, beschouwt hij zichzelf als een rustig type. ‘Ik ben niet heel uitbundig of uitgesproken, ik ben als het ware liever op de achtergrond. Eigenlijk klinkt dat nu heel gek, maar ik houd daar wel van.’

Wat hij wél heeft uitgesproken is de liefde. Zo is hij dit jaar getrouwd met zijn liefde Nadia, waar hij al 17 jaar een relatie mee heeft. Ze wonen samen met hun twee kinderen van 14 en 15 in Rotterdam en na Expeditie Robinson moest het er dan toch eindelijk van komen: de bekroning van hun liefde. Hij straalt als hij over haar praat. ‘Ze zei gisteren dat ik zo’n lieve schattige man ben. En ook dat ik minder koppig ben geworden.’

Hij legt uit dat hij in eerdere jaren zijn zin kon doordrukken, maar naarmate hij ouder wordt is dat steeds minder het geval. ‘Het heeft te maken met ouder worden. Op een gegeven moment kun je dingen gewoon loslaten. In een relatie is het geven en nemen.’ In Nadia heeft hij zijn ware soulmate gevonden en hoewel ze gelukkig zijn, maakt hij zich toch ook wel wat zorgen over de toekomst van hun kinderen. Dat start al elke dag met de huidige techniek.

De huidige generatie zit te veel op mobieltjes, in hun scherm gekropen en is niet meer voldoende aanwezig in het hier en in het nu. ‘Het is hun tijd. Het is hun generatie. Dat is ook prima. Ik zit natuurlijk ook op een mobiel, maar je moet wel een grens kunnen trekken. Je moet kunnen zeggen: OK, ik ben nu bijvoorbeeld huiswerk aan het maken, dus mijn telefoon laat ik even. Natuurlijk moet ook dingen opzoeken op je telefoon, maar je moet het verschil kunnen maken.’

Wat London ook jammer vindt is hoe door de opkomst van techniek sociale omgang aan het veranderen is. Zo geeft de huidige generatie vaak zeer korte antwoorden in het echte leven, geënt op app-gebruik. ‘Het is juist mooi om met elkaar te kunnen communiceren over van alles en nog wat en niet in korte antwoorden te vallen.’

Al is de andere kant van de medaille dat de huidige generatie veel ondernemender is. ‘Dat merk je al bij Young Millionaires bijvoorbeeld. Ze zijn daar heel ondernemend; als ze een videograaf of fotograaf kunnen worden, doen ze dat. Als je 13 of 14 bent, kun je al rustig gaan nadenken over een onderneming. Dat had ik niet toen ik 13 was hoor.’

Over medailles gesproken: nu de chef-kok bijna de 50 aantikt en zo af en toe terugblikt op het leven, is er één ding waar hij spijt van heeft. Achteraf gezien had hij niet zo snel willen stoppen met atletiek als hij gedaan heeft. In de jaren 90 deed hij hordelopen op het hoogste niveau en zijn maatjes van destijds, waaronder Gregory Sedoc, Marcel van der Westen en Robin Korving, zijn naar de Olympische Spelen gegaan. Hij moest werken om geld te verdienen, raakte geblesseerd en ontdekte het uitgaansleven inclusief de liefde.
‘Die combinatie was gewoon niet te doen, het was echt te zwaar en het heeft me uiteindelijk ook genekt.’

De ervaring van de Spelen heeft hij dan misschien niet, maar wél de discipline van een sportman. Zo deed hij vorig jaar mee aan Expeditie Robinson, waarvoor hij in eerste instantie bijna afgewezen werd wegens lichamelijke gebreken. Meteen ging de knop om. ‘Ik viel in twee maanden tijd tien kilo af en tijdens de expeditie nog eens tien.’
Het is tevens de mentaliteit van een sporter die hem elke dag overal brengt. Want goed voorbereid zijn op elke klus is voor hem de sleutel tot succes. En hij is er trots op dat hij voor Verhoeven kookt: ‘Daar gaat hij al vijf jaar goed op, Hij wint al vijf jaar,’ (al langer, maar Loy verzorgt de maaltijden sinds 5 jaar, red.) grijnst hij.

London is druk met diverse tv-opnames en reist wat af. Al benadrukt hij dat rust nemen minstens zo belangrijk is als werken. ‘Ik ben ook heel goed in niets doen in het ontspannen. Daar ben ik echt een wereldkampioen in. Ik kan zo in één dag vijf films kijken en alleen maar bingen en ik kan ook gewoon in Thailand in een hutje zitten en acht uur lang vooruit staren en chillen, al moet ik tussendoor wel eten.’

Met de blik gericht op de toekomst, wil hij zelf ook nog dingen doen. Hij voelt zich goed. ‘Ik denk dat de 50 van nu wel echt heel anders is dan 50 jaar geleden. 50’ers nu hebben nog de drive om dingen doen of te bereiken.’ Zelf is hij bezig met zijn motorrijbewijs halen, staat tai chi nog op zijn lijstje en zou hij nog wat meer educatieve programma’s willen maken voor kinderen.

En natuurlijk mag de whisky niet vergeten worden. Als ex-topsporter heeft hij whisky inmiddels omarmd in zijn leven, zij het in beperkte mate. ‘Als je een fanatieke drinker bent en een fanatieke sporter, dan ben je niet goed bezig vind ik en moet je wel keuzes gaan maken.’ Maar hij beaamt dat je de hele avond van een mooi glas kan genieten. ‘En er zitten ook gewoon antioxidanten in, hè? Dat schijnt ook gewoon goed te zijn, al moet dat nog wel even beter onderzocht worden.’

Favoriete whisky: Bowmore ARC-52 of The Balvenie DoubleWood
Aantal glaasjes whisky per week: 1
Leukste fles whisky in bezit: The Balvenie DoubleWood
Duurste whisky ooit gedronken: Bowmore ARC-52
Whiskyland om in de gaten te houden: Japan
Whisky die je zelf had willen bedenken: 'Whisky met madame Jeanette en gedroogd fruit, karamel en zoet.'
Minst favoriete whisky om te drinken: Johnnie Walker Red Label

Meer lezen van onze interviews? Bekijk dan ons overzicht.