The GlenAllachie: van stille kracht tot Speyside-icoon (Distilleerderij Donderdag)

Sommige bekende Schotse distilleerderijen bestaan al eeuwen. Andere distilleerderijen bestaan slechts een fractie van een eeuw, maar hebben een reputatie waar je U tegen zegt. Een van die whiskymakers is The GlenAllachie. Duik met ons mee in het verleden van deze relatief jonge distilleerderij.

Voor het verhaal van The GlenAllachie reizen we niet heel ver terug in de tijd. We gaan naar de voet van de Ben Rinnes, vlakbij Aberlour in het Schotse Speyside. Daar wordt in 1967, midden in de whiskyboom, de eerste steen gelegd voor een gloednieuwe distilleerderij: The Glenallachie (met een kleine letter a dus).

Het wordt een nieuwe stokerij van Mackinlay McPherson & Co, onderdeel van Scottish & Newcastle Breweries. Dat bedrijf heeft dringend behoefte aan extra godendrank, gezien dit spul in deze tijd als warme broodjes over de toonbank gaat.

Architect William Delmé-Evans heeft de opdracht gekregen om zowel de gebouwen als het productieconcept voor de stokerijen te ontwerpen, iets waar hij ervaring in heeft. Hij ontwierp onder meer Jura en Tullibardine.

Delmé-Evans besluit om een efficiënte distilleerderij te ontwerpen. De zwaartekracht is de voornaamste kracht die in de distilleerderij aan het werk is, naast water en vuur. Hiermee is de distilleerderij zijn tijd meteen ver vooruit en kan er energiezuinig gestookt worden als er in 1968 de eerste spirit uit de ketels komt.

De vraag naar de spirit van The Glenallachie is enorm. De capaciteit blijkt al vrij snel aan de lage kant te zijn, waardoor moet worden ingegrepen. In no-time wordt de distilleerderij uitgebreid met meer ketels om de productie op te schroeven. De stokerij gaat van twee naar vier ketels.

Alleen dan verandert de markt ineens en wat ooit een whiskyboom was, verandert in een whisky loch. De wereldwijde economische crisis heeft een enorm effect op whisky en daarmee ook op The Glenallachie.

Mackinlay McPherson wordt opgeslokt door Invergordon Distillers en de nieuwe eigenaar besluit de ketels van The Glenallachie meteen uit de schakelen. Het licht brandt er nog twee jaar, maar dan gaat The Glenallachie officieel de mottenballen in.

In 1989 komt Campbell Distillers voorbij en neemt de distilleerderij over. Het stof wordt weggehaald en de productie wordt herstart, al blijft de distilleerderij grotendeels onzichtbaar voor het publiek. De whisky die er gemaakt wordt verdwijnt namelijk vooral in blends op een spontane single malt botteling na.

De productie van de distilleerderij blijft traditioneel en ambachtelijk, waarbij het water van de dammen van de Ben Rinnes een essentieel onderdeel zijn. Verder hanteert de distilleerderij een fermentatie van ongeveer 160 uur, wat behoorlijk lang is.

The Glenallachie blijft in de schaduw stoken, totdat de volgende overname een feit is. In 2017 komen Trisha Savage en Graham Stevenson, samen met Billy Walker voorbij. Ze nemen de distilleerderij over en besluiten een andere koers te gaan varen.

Met de overname van The GlenAllachie krijgt Walker iets waar elke whisky-maker alleen maar van kan dromen: de complete geschiedenis van de distilleerderij, in vloeibare vorm aanwezig in de magazijnen. De magazijnen bevatten namelijk whiskyvaten die teruggaan naar de jaren ’70.

Walker introduceert een nieuwe merkidentiteit, waarbij de naam een subtiel verschil heeft met eerder. Hij verandert The Glenallachie naar The GlenAllachie.

Wat betreft het stookproces blijft veel hetzelfde bij The GlenAllachie. Het heldere en zachte water dat vanaf de Ben Rinnes komt wordt nog steeds gebruikt en de gemoute gerst wordt nog steeds vermalen met de Porteus molen uit 1967.

Ook de 16-uur durende fermentatie die een fruitige en esterrijke spirit oplevert blijft hetzelfde. Toch blijft niet alles hetzelfde en voert Walker de nodige aanpassingen uit.

Walker staat bekend om zijn oog voor vatkwaliteit. Deze vaardigheid zet hij bij The GlenAllachie dan ook meteen in. Hij begint met het analyseren van de rijpende whisky en de invloed van hout op de godendrank.

Hij heeft de neiging om whisky regelmatig naar nieuwe vaten over te hevelen en dat doet hij niet voor niks. Zo creëert Walker telkens een gebalanceerd en gelaagd profiel voor zijn whisky's.

In juli 2018 onthult de distilleerderij een nieuw kernassortiment met een 10-, 12-, 18- en een 25-jarige single malt whisky. Later komen daar ook nog een 15- en een 30-jarig editie bij. Het is direct een indrukwekkende line-up, voor een distilleerderij die eerder voornamelijk whisky voor blends maakte.

Terwijl de distilleerderij aan de nieuwe richting went, groeit haar reputatie razendsnel. The GlenAllachie wordt een van de meest opvallende onafhankelijke distilleerderijen van Schotland.

De lange fermentatie, de traditionele productie, de zorgvuldige distillatie en vooral de gedreven houtstrategie trekken wereldwijd aandacht. Walkers invloed blijft niet beperkt tot de distilleerderij en zijn eerdere projecten, maar hij maakt intussen indruk op de hele industrie.

In 2021 wordt hij opgenomen in de Whisky Hall of Fame.

Inj 2023 onthult The GlenAllachie de vruchten van een nieuw project: een peated whisky uit The GlenAllachie distilleerderij. De whisky gaat door het leven onder de naam Meikle Toir, Gaelic voor ‘grote missie’ of ‘grote zoektocht’.

De whisky is gemaakt met mout dat geturfd is met peat uit St. Fergus. Dit zorgt voor een bloemige en zoete rook. In combinatie met de lange fermentatie van de distilleerderij levert Walker, ook met het gebruik van turf, een opvallend gebalanceerde whisky op.

Rook wordt speels afgewisseld met fruitige en bloemige tonen en de kenmerkende honingachtige tonen van Walker’s stokerij.

Terwijl whiskyliefhebbers verwend worden met deze gloednieuwe ontdekking, werkt de distilleerderij aan andere vernieuwingen.

Zo wordt het bezoekerscentrum aangepakt. Er komt onder meer een whiskybar, een gloednieuwe lounge en een buitenterras. Er waren al tours en mogelijkheden om te proeven, maar na de verbouwing is er allerlei nieuws te vinden.

Het heeft de stokerij een werkplaats gekost, maar daar kunnen nu honderd mensen genieten van een aanbod proeverijen zonder deel te nemen aan een tour. De buitenruimte geeft in de zomer een heerlijke plek om met een dram te mijmeren terwijl je kijkt naar de Ben Rinnes.

Niet alleen het bezoekerscentrum is een plek waar vernieuwd wordt. Dankzij een subsidie voor verduurzaming wordt er stilletjes een revolutie op touw gezet.

The GlenAllachie bouwt een Mechanical Vapour Recomression-systeem. Een hele mond vol, wat kort uitgelegd kan worden als een manier om nóg zuiniger te stoken met stoom en damp. Het zorgt voor een besparing in energie van meer dan 90%.

In 2025 wordt het systeem uit de doeken gedaan. Dit gebeurt samen met de melding dat The GlenAllachie geen gas meer hoeft te gebruiken. Het nieuwe systeem gaat samen met zonnepanelen de distilleerderij draaiend houden.

The GlenAllachie is van een stille kracht in blends veranderd naar een distilleerderij die niet meer weg te denken is. Mocht je ooit in de Speyside zijn is het een aanrader om deze jonge, maar iconische distilleerderij te bezoeken.

Voor meer informatie over The GlenAllachie whisky en de tours die er te boeken zijn, kun je op de website van de distilleerderij terecht.