Vraag Maar Raak: Welke whisky van meer dan 10 jaar geleden herinner jij je nog?

Het is weer vrijdag en dat betekent dat het tijd is voor een nieuwe Vraag Maar Raak. Vandaag stellen we de Monkeys de volgende vraag: Welke whisky van meer dan 10 jaar geleden herinner jij je nog? En uiteraard: hoe kan dit? 

Gek genoeg is het niet de eerste whisky die ik dronk die ik nog herinner van meer dan 10 jaar geleden. Het is volgens mij wel de eerste whisky die ik zelf had uitgekozen en gekocht had in de winkel, maar pin mij daar niet op vast. Het was een fles Ballantine's met twee gratis glazen die ik nog steeds heb. Indertijd perfect omdat ik nog geen whiskyglazen had en tegelijk een goede herinnering eraan.

10 jaar geleden zag de whisky wereld er iets anders uit. De prijzen waren ook niet te vergelijken met die van nu. Ik heb toentertijd prachtige bottelingen van Murray McDavid gedronken. Een waar ik direct aan moet denken is een Bowmore die gedistilleerd was in mijn geboortejaar (1989) uit de Mission Gold serie toen ze nog in een metalen blik kwamen. Deze 22-jarige Bowmore had gerijpt in zowel een bourbonvat als een Paulliac wijnvat om daarna nog een finish te krijgen in een wijnvat van het beroemde wijnhuis Chateau Latour. De donkerrode kleur was oogstrelend en de geur en smaak fenomenaal.

Voor mij is dat de Johnnie Walker Green Label in mijn studententijd. Mijn whiskyavontuur begon immers met Red Label en dat vond ik niet te drinken. Toen ik ontdekte dat er meer 'kleuren' (lees: ook smaken) waren, ging ik naar Black, wat al beter was, door naar Green. En door die Green dacht ik ineens: hé er valt meer te ontdekken in whisky. Daarna heb ik nog regelmatig zo'n fles gekocht.

Een fles die mij altijd bij zal blijven staan is een oude fles whisky, waarvan ik de naam niet meer ken. Het verhaal achter de whisky is dan ook beter dan dat de whisky zelf was. Tijdens een mountainbikevakantie in de Franse Ardennen werden er 's avonds inkopen gedaan. Op een dag besloot ik op zoek te gaan naar een fles whisky voor een welverdiende dram na het fietsen.

Ik was destijds nog niet zo bekend met whisky als nu, maar zocht iets bijzonders. Dat dacht ik gevonden te hebben in een klein Frans dorpswinkeltje. Helemaal achterin verscholen op een schap stond een enorm stoffige fles die er duidelijk al wat jaren stond. Dat moest wel een verborgen schat zijn, dus ik nam het mee.

Toen ik de fles opende en de eerste slok nam, wist ik dat er een hele andere reden was dat de fles zo stoffig was. Gelukkig kostte hij niet meer dan een paar tientjes.