Het is weer dinsdag en dat betekent dat het tijd is voor een nieuwe Wist je dat? Vandaag stellen we de vraag: Wist je dat esters smaakbepalend zijn voor een whisky?

Whisky en esters, hoe zit het ook alweer? Veel bijzondere geuren en smaken in whisky komen al in een vroege fase van de bereiding tot stand tijdens het fermentatieproces. Tijdens dit gistende spektakel worden zogenaamde esters gevormd.

Dat zijn chemische koolstofverbindingen die de vreemdste smaken tot gevolg hebben. Zo kun je van kokosnoot tot ananas en zelf chocola of benzine waarnemen in geur en smaak. Google maar eens: er bestaan complete schema's van esters die voor een smaak verantwoordelijk zijn. Dat is leuk om eens door te nemen.

Als in een slecht potje memory ontvouwen zich alle smaken met bizarre kenmerken als ‘trekt muizen aan’ en ‘geitenlucht’ en ‘nagellakremover’. Die laatste geur komt helaas nog vaak voor in whisky’s.

Voor de echte scheikunde nerds onder ons kan het fermentatieproces nog veel uitgebreider worden omschreven en geanalyseerd, maar laten wij het voorlopig hier even bij laten.

Het fermentatieproces is dus ontzettend belangrijk voor de totstandkoming van whisky. Iemand die hier een hele studie van heeft gemaakt is bijvoorbeeld Iain Mcalister, master distiller van Glen Scotia. Wie ooit een Glen Scotia heeft geproefd, begrijpt nu misschien beter waar de smaken vandaan komen.

Al is dat natuurlijk niet het het enige. Een nog groter gedeelte van de smaak wordt bepaald door het type vat waarin een whisky rijpt. En dan is er ook nog de optie om te cask finishen, wat overigens niet elke distilleerderij doet.

Zo zie je maar dat iets wat lijkt op een 'simpel' drankje toch heel spannend kan zijn. En dit verklaart ook waarom er zo ontzettend veel verschillende whisky's zijn. Wat blijft het toch een boeiend drankje!