Rogier de Mol wil alle distilleerderijen in Schotland bezoeken

Het zal je maar gebeuren dat je voor de gek wordt gehouden door een belangrijke manager van een distilleerderij. Puur om even te testen of je wel genoeg whiskykennis in huis hebt. Het overkwam Rogier de Mol (49) ooit, eigenaar van de Mol Dranken en organisator van het whiskyfestival in Driebergen.

De liefde voor de whisky spat ervan af als we Rogier spreken in een exclusief interview met Whisky Monkeys. Hij is zestien jaar geleden begonnen als ondernemer, daarvoor was hij bedrijfsleider. Destijds kwam hij voor het eerst in aanraking met whisky. Sindsdien stroomt het enthousiasme voor het goudgele drankje door zijn bloed.

Hij heeft inmiddels een vriendenclub en met zijn zessen gaan ze elk jaar naar Schotland. Dat doen ze nu al jaren. ‘We hebben inmiddels zo’n zestig distilleerderijen bezocht en de wens is, als we allemaal gezond blijven, om alles een keer bezocht te hebben. We zitten nu dus zo’n beetje op de helft van alle distilleerderijen die open zijn.’
Een mooie bucketlist dus.

Rogier heeft een hoop mooie whiskyverhalen. Niet alleen is hij bij prachtige distilleerderijen geweest die toen nog niet booming waren, zoals Macallan en Glenlivet, ook is hij eens voor de gek gehouden door de distillery manager van Auchentoshan toen hij met zijn vriendenclub voor de derde of vierde keer in Schotland was. ‘De distillery manager nam ons mee en liet ons wat zien. Op gegeven moment mochten we gaan proeven. Hij schenkt wat in en loopt weg, want hij moest wat pakken.

Wij ruiken en proeven en zitten elkaar zo aan te kijken: “Volgens mij is die whisky niet goed jongens. Er is wat mee.” Dus we lieten allemaal dat glaasje staan. De distillery manager komt terug en zegt: is het niet lekker? "Nee sorry, maar volgens mij zit er een fout in deze whisky." "Aaah." zegt hij. "We hebben met kenners te maken. Nu gaan we pas écht aan de slag."
Toen kregen we een rondleiding door het warehouse en konden we uit de vaten proeven.'

Elke keer als Rogier een voet op Schotse bodem zet, weet hij het zeker: dit is het. Al zal hij er niet snel willen wonen. Vijf tot zes dagen per keer is wel genoeg. Thuis heeft hij zijn gezin en ook zijn slijterij. Samen met zijn vrouw Annelies runt Rogier al zestien jaar met veel enthousiasme de zaak. Het klinkt bijna als een droombaan om de hele dag tussen de whisky’s te staan of daarmee bezig te zijn.

Ervaart hij dat zelf ook zo? ‘Ik heb van mijn hobby mijn werk kunnen maken, dus ja het voelt wel zo. Nog steeds. We hebben weleens een reisje naar Italië of weleens naar Schotland voor de whisky. Er zijn weleens proeverijen waar we naartoe gaan. Eigenlijk hebben we best wel een leuk beroep.’ Al benadrukt hij dat het vooral keihard werken is. ‘Het is niet alleen winkeltje spelen, het is wel een intensief bedrijf.’

En dan is het ook nog zo dat Rogier bezig is met het festival dat eraan komt in Driebergen, ook al ligt daar grotendeels al een draaiboek voor klaar. Dit jaar vindt het festival voor de vijfde keer plaats, een jubileum dus. De eerste keer vond het evenement plaats in een restaurant, het wapen van Rijsenburg. Dat was voor 120 mensen. Toen ging het twee keer door naar Bergse bossen voor 150 mensen. En nu vindt het festival in Antropia plaats en is er plek voor 300 a 400 man. Al heeft Rogier liever minder mensen omdat de gezelligheid voor hem voorop staat.

‘Ik denk dat 300 nog steeds kleinschalig is, want de meesten zitten op 700 tot 1000. Dan wordt het meer een zuipgebeuren, denk ik, wat ik ook wel van hoor van sommige mensen. Meestal vinden mensen ons festival wat gezelliger, wat compacter en wat minder commercieel (dan bijvoorbeeld Den Haag, red.). Een hoop mensen komen elkaar altijd weer tegen. Ik weet niet of ik naar duizend mensen zou willen.’ Zelf is hij al tien jaar niet meer naar een whiskyfestival geweest in Leiden of Den Haag. ‘Importeurs komen ook niet altijd meer, het wordt te kolossaal. Het leren is wat minder, je ziet alleen maar handjes met glazen.’

Qua standhouders op het festival in Driebergen is Rogier tevreden. Er zitten een paar bijzondere namen tussen. Zo is Maarten Zijlstra er met Springbank. ‘Dat is uniek, want  Springbank is heel slecht te krijgen in Nederland. Dat is eigenlijk een distilleerderij die heel weinig flessen op de markt brengt (flessen zijn ook te koop op het festival, red.).

Hij doet eigenlijk twee festivals per jaar, dat van ons en nog eentje.’ Ook Gregory van den Burg van Zuidam Distillers is volgens Rogier uniek, omdat ook hij niet op veel festivals staat. Verder is Herman van der Meij nieuw op het festival, hij staat er met whisky’s van Diageo. Eerder stond hij al wel veel in de winkel bij Rogier of gaf hij masterclasses.

De rest van de line-up is hier te bekijken.

‘Veel importeurs nemen wel iets leuks mee,’ benadrukt Rogier. Zelf krijgt hij ook geregeld sampjes binnen en daardoor proeft hij vaak alles wel. ‘Laatst had ik een Dalmore van 30 jaar oud,' glundert hij. Al benadrukt hij wel: ‘Het is niet dat je sneller drinkt, omdat je dichtbij het vuur bent.’ Sterker nog, bij het whiskyfestival in Driebergen ziet hij ook liever geen mensen ‘die zich alleen maar volgooien’.

Er zijn nog kaarten voor het festival beschikbaar. Ook maak je bij ons nog kans op twee tickets. Houd Whisky Monkeys vandaag in de gaten, want vanmiddag komt de prijsvraag online.

Favoriete whisky: Macallan sherry oak
Aantal glaasjes whisky week: 5 
Leukste fles whisky in bezit: Glendronag uit 1971
Duurste whisky ooit gedronken: Macallan M van 6650 euro.
Whiskyland om in de gaten te houden:  Nederland en Ierland
Smerigste whisky ooit: Een Zwitserse. Die was zo rokerig alsof er verband spul was toegevoegd. Säntis.
Whisky die Rogier zelf had willen bedenken: Macallan

Laat je ons weten wat je van dit interview vond?