Waarom Erik Molenaar stopt met Kintra Spirits – een exclusief afscheidsinterview

maandag, 04 augustus 2025 om 17:00

Erik Molenaar heeft veel verhalen te vertellen gehad de afgelopen jaren, maar nu is het tijd voor een nieuw hoofdstuk in zijn leven. Een laatste interview met de man die de whiskywereld gedag zegt. Maar is het voorgoed?

Erik, je stopt. Hoe ben je tot deze keuze gekomen?

Het afgelopen jaar, vroeg ik me af: is dit nog wat ik wil doen tot mijn pensioen? Kan ik hier zo lang voldoening uithalen? Maar ook: hoe houd ik het tot die tijd vol? Je moet niet vergeten, het is soms ook zwaar werk.

Ik ben 52 en voel na een dag dozen sjouwen dat het allemaal niet meer vanzelf gaat. Als het alleen dat was, was ik waarschijnlijk twee dagen in de week er wat naast gaan doen en dan had ik wel een balans gevonden en had ik zo door gehobbeld.

Maar mijn vrouw Mirjam werd vorig jaar ernstig ziek. Dan denk je: Wat gebeurt ons nu? Dat zijn gebeurtenissen in het leven die je aan het denken zetten. Gaan we op dezelfde manier door, waardoor ik zes dagen in de week aan het werk ben of kunnen we iets meer rust en regelmaat aanbrengen? Het gaat met Mirjam nu goed, alle behandelingen hebben goed aangeslagen, maar we hebben wel de gezamenlijke keuze gemaakt om het leven anders in te gaan delen.

Fijn te horen dat het nu beter gaat. Geniet vooral van het leven samen. Mensen vragen zich toch af: Wat ga je nu doen?

In mei ben ik begonnen als omgevingsmanager bij het Rijksvastgoedbedrijf. Dat bedrijf beheert en ontwikkelt al het vastgoed van de Rijksoverheid. Dus ministeries, gebouwen van de belastingdienst, rechtbanken en ook veel voor defensie, etc. Ik ben bij de afdeling Projecten in dienst gekomen als omgevingsmanager. Dat vind ik heel leuk. Mijn voorgeschiedenis is dat ik als projectleider werkte bij Gemeentes, veel van mijn werk was al omgevingsmanagement alleen noemde we dat toen nog niet zo. Ik ben de schakel tussen de interne organisatie en alle contacten daar buiten.

Wat gaat er nu gebeuren met je bedrijf? Je hebt net bovendien je eerste whisky’s uitgebracht.

Het houdt onder mijn noemer op. In augustus komt er nog een laatste botteling uit , dan is het plaatje compleet: oranje, rood, wit en blauw. Maar daarna is mijn bottelcarrière voorbij.

We zijn nu aan het kijken of de distilleerderij verkocht kan worden samen met de inventaris dus ook de vaten. Dan zou hij nog wat bottelen, wellicht onder de naam Wagging Finger.

Lees ook eens onze Distileerderij Donderdag hierover

Je zegt hij. Wie is deze persoon?

(moet lachen) ‘Dat laten we nog even in het midden.’

In hoeverre blijf je nog betrokken op de achtergrond, denk je?

Ik zal vast nog wel een beetje betrokken blijven. Ik vertrek niet helemaal. Ik stop helemaal met de productietak. Je kunt er simpelweg op een zaterdag niet ‘even’ gin bij stoken. Verder houd ik 1 of 2 merken nog wel bij me, waarmee ik nog één voet in dit wereldje houdt. En ik heb ook nog vaten in Schotland liggen, waarvan ik af en toe iets zal bottelen. Maar dat gaat meer in hobbysfeer gebeuren.

Houd je die deur op een kier om ooit terug te kunnen keren?

‘Oh, nee. Ik laat de deur niet op een kier om op deze schaal terug te keren. Dat zou me verbazen.’

Laten we nog even terugblikken op jouw carrière. Wat vond je stiekem zelf de lekkerste whisky uit je portfolio?

Er zijn heel veel lekkere whisky’s haha. Maar de leukste om mee te werken waren toch wel The Currach bottelingen. Die waren zo anders. Daar kun je mensen op een hele leuke manier mee verrassen. En ik vind ze ook gewoon erg lekker.

Wat is je mooiste herinnering in deze industrie?

Och, jeetje. Pff. Dat zijn er best wel een heleboel De eerste is de allereerste én allerlaatste keer het whiskyfestival in Den Haag. De eerste keer liep ik met een klein steekwagentje de kerk in tussen alle grote partijen die me aankeken van: daar is weer iemand die het gaat proberen. Ik heb leuke enthousiaste reacties gehad op die dag. De allerlaatste keer was afgelopen jaar, toen stonden er we met 12 tot 14 man - met allemaal leveranciers uit Schotland en Ierland. Toen was ik als een soort manager bezig. Dat vind ik een mooi contrast.

Verder is de allereerste keer zelf whisky maken en met de brouwketel aan de slag gaan ook een mooie herinnering. Jaren geleden ambieerde ik iets en dan is het mooi om te zien dat zoiets uitkomt.

In hoeverre ga je het whiskyleventje missen, denk je?

Ik zal toch wel een beetje mijn collega’s gaan ik missen. Ik heb geen personeel, maar ik doel dan op mijn concullega’s. Die zag ik meer als collega’s dan als concurrenten. Je kwam elkaar elke week tegen. Maar ik houd wel contact met ze. We hebben jaarlijks een evenement met een barbecue met alle ambassadors. Ik heb begrepen dat ik op de gastenlijst blijf staan.

Wat ik ook zal missen is dat je altijd met blije mensen te maken hebt. Iedereen is altijd enthousiast. Ik ben al wel uitgenodigd om nog eens te helpen op een stand ergens. Dus het kan maar zo zijn dat je me nog wel eens ziet op een stand, maar dan bij een andere importeur. Ik verdwijn niet van de aardbodem.

Proost op de nieuwe wending in je leven! Blijf gezond. Wil je nog iets specifieks kwijt aan onze lezers?

Iedereen heel erg hartelijk bedankt voor de interesse in de producten, in het aanhoren van mijn verhalen tijdens proeverijen en festivals. Allemaal bedankt.