Sjoerd Tjio van Monk Whisky wil eerst proeven: ‘Ik ga niet zomaar iets verkopen’

Jarenlang heeft Sjoerd Tjio (32) whisky’s mogen proeven in café De Toeter. Tegenwoordig heeft hij het nachtleven vaarwel gezegd, maar stroomt de liefde voor whisky nog volop door zijn aderen. Hij is filiaalmanager van de whisky-speciaalzaak Monk Whisky in Groningen en gaat graag op zoek naar verborgen schatten voor mensen.  

Hij lacht hij als we hem de vraag stellen of hij zijn baan leuk vindt. ‘Ik denk dat ik het niet beter heb kunnen treffen.’ Sjoerd ontvangt ons op een mooie vrijdagmiddag in de prachtige winkel Monk Whisky midden in het centrum van Groningen. In de winkel staat een prachtige trap en zijn vele planken rijkelijk gevuld met de godendrank. Ergens doet het interieur denken aan een bibliotheek, maar vervang je als kijker de boeken voor flessen. ‘Het pand zit vol geschiedenis en verhalen,’ weet Sjoerd ons later te vertellen.

Hij houdt van verhalen, dat is duidelijk. Zo legt hij uit dat het onderste deel van de slijterij een van de eerste steenhuizen was in Groningen, althans dat heeft hij zich laten vertellen. Ergens in de vijftiende eeuw moet het al gebouwd zijn en daarmee zou Monk Whisky ouder zijn dan de Groningse A-Kerk. In de loop der jaren heeft het kleine winkeltje heel wat spannende bestemmingen gekend. Zo is het eerder een sigarenzaak geweest, een wol- en garenwinkel en zelfs een horlogemaker. ‘We hebben ook oude verhalen opgezocht. Voeger zat er nog een semi illegale kroeg in de kelder waar mensen van lichte zeden kwamen en ongure types. Dus er is hier genoeg gebeurd.’ Hoe het zit met spookverhalen, weet Sjoerd niet, al denkt hij er met geen haar over om ’s nachts vrijwillig de kelder in te gaan.

Sowieso heeft hij het nachtleven vaarwel gezegd. Hij heeft jarenlang gewerkt in De Toeter, maar ook een eigen restaurant gehad en dat laatste zorgde ervoor dat hij helemaal geen vrije tijd meer over hield. Toen hij van iemand de vraag kreeg of hij alles op wilde zetten in Monk Whisky hoede hij niet lang na te denken. Deze baan leek hem op het lijf geschreven. Dankzij proeverijen die erbij komen, staat Sjoerd in contact met consumenten en kan hij zijn horeca-ervaring gebruiken. Ondertussen doet hij op managementniveau van alles en het mooiste is dus dat hij zijn jarenlange whisky-ervaring in de praktijk kan toepassen. In de Toeter heeft hij enorm veel whisky’s mogen proeven en daardoor weet hij maar al te graag wat hij lekker vindt en deelt hij graag zijn enthousiasme met zijn klanten in de winkel.

Eigenlijk kunnen deze klanten onderverdeeld worden in twee soorten: mensen die graag advies willen en mensen die precies weten wat ze willen. Bij die eerste groep kan Sjoerd zijn kennis toepassen. Denk aan mensen die een cadeautje willen kopen voor iemand anders. ‘We zeggen altijd: maak even een foto van de collectie van degene waar je iets voor wilt kopen. Dat is het beste wat je kan doen. Dat maakt ons werk echt veel makkelijker, want dan kan je precies zien wat iemand al heeft en wat diegene lekker vindt.’ De allerleukste klanten vindt Sjoerd klanten die gericht advies komen vragen. ‘Het blijft altijd een beetje een schat zoeken.’

Op dit moment verkoopt Sjoerd veel van het whiskymerk Ardnamuchan. ‘Dat is een relatief nieuwe distilleerderij, die acht jaar geleden begonnen is.’ De Groninger merkt vooral dat wat hij zelf lekker vindt ook veel verkoopt. ‘Wij zijn groot fan van nieuwe distilleerderijen. De afgelopen tien jaar zijn er volgens mij in Schotland alleen al bijna veertig nieuwe distilleerderijen bijgekomen, moet je nagaan wat dat wereldwijd is.’

De aanraders vloeien van zijn tong als een soepele fles whisky: ‘Lindores, Wolfburn, Cley, Annandale en Nc’Nean.’ Vooral Cley is opvallend, omdat dit de enige Nederlandse naam is die Sjoerd noemt. Hij is er een groot fan van.  Groningse whisky heeft hij niet zijn winkel staan, dus lokale whisky kan hij niet aanbieden. Dit komt omdat er momenteel maar één Groningse whisky’s is -van Alambik- en dat wordt niet verkocht in slijterijen. En dus is het wachten op de eerste Groningse whisky’s die op de markt gaan komen. Al benadrukt Sjoerd wel dat hij eerst overtuigd moet worden voor de drank in Monk Whisky verkocht wordt. ‘Ik wil het eerst proeven. Ik ga niet zomaar iets verkopen, omdat het Groningse whisky is. Het moet wel een ding zijn, zeg maar.’ Later dit jaar zal hij naar het Whisky Festival Noord Nederland gaan en hoopt hij iets moois tegen te gekomen.

Eén ding is duidelijk en dat is dat Sjoerd zijn enthousiasme voor whisky niet onder stoelen en banken schuift. ‘Whisky heeft een bepaald soort allure, dat mensen aantrekt.’ Hij geeft toe dat hij gevoelig is voor FOMO: fear of missing out. ‘Weet je? Dat is ook wel een deel waar deze whisky-industrie op draait. Er is een klein beetje schaarste en daardoor willen nog meer mensen het en daardoor wordt het héél erg schaars en daardoor willen nóg meer mensen het.’ Zodoende komt het geregeld voor dat Sjoerd bij het bestellen van whiskyflessen voor Monk Whisky een flesje voor zichzelf mee bestelt.

‘Maar ik heb wel een soort van regel met mezelf. Ik koop eigenlijk amper flessen die duurder zijn dan honderd euro, uitzonderingen daar gelaten. Ik heb liever een fles voor 50 euro die boven verwachting is dan een fles van 150 euro die niet aan de verwachtingen voldoet. Het is allemaal lekker, laat ik dat voorop stellen. Op een gegeven moment heb je de wet van afnemende meerwaarde. Een fles van honderd euro is tien keer zo lekker als tien euro, maar je kan mij niet gaan vertellen dat een fles van duizend euro tien keer zo lekker is. En een fles van drieduizend euro al helemaal niet.’ Dat geldt althans voor hem persoonlijk. Dat er mensen anders over denken of willen investeren in dergelijke whisky, heeft hij begrip voor. Al vindt Sjoerd het stiekem wel een klein beetje jammer dat zo'n fles vaak dicht blijft. Wat hem betreft mag elke fles gewoon open.

Dat hij voor whiskyproeverijen uitgenodigd wordt, vindt hij dan ook te gek, ook al heeft hij zelf het budget niet om de echte dure schatten zelf te kopen. Dat laat hij over aan de klanten van zijn winkel. In Monk Whisky vind je whisky's van allerlei prijzen. De oudste is een Johnnie Walker.

De Johnnie Walker van 48 jaar oud en een prijskaartje van bijna 24.000 euro staat bewust niet in de winkel. Gelukkig zijn er een hoop andere goedkopere whisky’s verkrijgbaar. ‘Het is heel lang Schotse whisky geweest voor mensen. Dat was hét ding. Wij willen ook in de winkel laten zien dat whisky meer is dan Schotse single malt. Dus we hebben ook veel Ierse en Amerikaanse, maar ook andere landen. We hebben whisky uit Japan, Taiwan, Zweden, Denemarken, Zuid-Afrika en Mexico.’ Die flessen kosten gelukkig geen 24.000 euro.

Favoriete whisky: ‘Momenteel Ardnamuchan.’
Aantal glaasjes whisky per week: 5-10 per week
Leukste fles whisky in bezit: ‘Glendronach 15 van de oude batch toen ze nog een stukje ouder dan 15 jaar waren.’
Duurste whisky ooit gedronken: Talisker 44 Years
Whiskyland om in de gaten te houden: Denemarken
Whisky die je zelf had willen bedenken: Brimstone
Smerigste whisky ooit gedronken: ‘Ik weet niet meer hoe dat spul heet, maar het leek op dropshot. Een schotse blend die pikzwart was.’

In samenwerking met Monk Whisky mogen we binnenkort ook samen een leuke prijsvraag opzetten, Houd Whisky Monkeys dus vooral in de gaten!