Toon van Hogshead Imports: ‘Het doet me bijna pijn in het hart als ik whiskyflessen stof zie happen'

Nederland is een nieuwe importeur rijker: Toon van Rooij van Hogshead Imports. Onder zijn hoede heeft hij zijn eigen merk Hogshead indie, maar ook andere whiskymerken met een focus op onafhankelijke bottelaren (Indie's) . Na wat omzwervingen heeft Toon zijn plekje gevonden in de whisky-industrie en geniet hij met volle tuigen van de whisky community.

Het was niet eens de bedoeling dat Toon in de whisky-industrie zou gaan werken. Hij studeerde tien jaar lang, haalde twee bachelor-diploma's en zou een Master Ondernemingsrecht halen. Maar de laatste loodjes waren zwaar en hij was eigenlijk aan een dood paard aan het trekken. Was dit nou wat hij daadwerkelijk de rest van zijn leven wilde doen? Zijn vriendin (inmiddels vrouw) zag het aan hem. Toon zou op deze manier nooit gelukkig worden.

Zijn ouders zijn ondernemers en openden zo'n vijf jaar geleden een nieuw restaurant in Nijmegen: Brasserie ‘t Zotte Lemke. Ze vroegen aan zoonlief of hij misschien daarbij betrokken wilde zijn. Dat wilde hij wel. Sindsdien lijken alle puzzelstukjes langzaam op z’n plek te vallen.

Het komt niet uit de lucht vallen dat Toon net als zijn ouders is gaan ondernemen. Hij was altijd al bezig met handelen.
Tijdens het interview moet de importeur lachen als hij terugdenkt aan zijn studententijd en wat hij heeft gedaan:

‘Er is een tijd geweest dat er een opkomst was van barbershops. En er was een soort hype rondom een bepaalde gel, een waxproduct. Ik gebruikte dat en toevallig ook veel van mijn vrienden, maar die kleine potjes waren heel duur.’

Toon besloot toen om een hele grote pot aan te schaffen, vanuit die pot kleine potjes af te vullen en zijn marge te pakken.

Zo heeft hij meerdere van dit soort handeltjes gehad, zoals een zorgvergelijkingswebsite en ook het verkopen van whisky tubes. ‘Het ondernemende, proberen van niets iets te maken. Dat heb ik altijd leuk gevonden.’

Het toeval wil dat hij via een vriend van de familie rond zijn negentiende in aanraking kwam met whisky’s. Hij kreeg van de een op de andere dag de zes classic malts in de schoot geworpen en was op slag verliefd op de Lagavulin 16 years. Daarna ging hij whisky’s verzamelen en ontdekte al snel dat dit meer waard werd.

‘Op dat moment was ik al een beetje aan het handelen, maar ook dingen proberen te krijgen die anderen niet konden krijgen. (…) dat zelf creëren vind ik heel erg leuk. Niet een artistieke vorm, maar iets bij elkaar regelen en dan daaruit handel creëren.’

Zo’n vijf jaar geleden begon hij wat serieuzer whisky’s te verhandelen en werd de basis gelegd voor Hogshead Imports. Dankzij de baan bij zijn ouders in het restaurant kreeg hij de laatste ingrediënten om zelf succesvol op eigen benen door te kunnen gaan.

‘Het heeft me gevormd tot waar ik nu ben. Dat ondernemende zat er altijd al in, maar daar heb ik het klantgerichte geleerd, het richten op gasten en het runnen van een bedrijf met een bepaalde klantgerichte visie.'

Zo heeft hij geleerd dat elke klant persoonlijke aandacht verdient. ‘Beleving is altijd het belangrijkste woord dat bij ons restaurant een rol speelt. Het is belangrijk dat degene die bij jou in de zaak komt, het gevoel heeft dat je hem erg waardeert.’ Het zeggen van ‘welkom terug’ en weten wie je klanten zijn, noemt Toon onbetaalbaar.

Het is voor hem dan ook essentieel om met zorg en aandacht om te gaan met mensen. ‘Wat ik belangrijk vind is dat we elk jaar iets met elkaar doen en dat je daar beide iets uithaalt. (…) Ik zeg ook tegen mijn relaties: ik hoop dat we over 20 jaar nog steeds samenwerken.’

Daarom doet Toon vaak een stapje extra, zoals eind vorig jaar, toen hij besloot om een promotietour te doen in Japan. ‘Ik heb een relatie in Japan en wilde heel graag die kant op. Toen heb ik gedacht: wat nou als ik jullie kant op kom? Wat nou als ik jullie land ben?’

Zo geschiedde. Toon is naar Japan gegaan en heeft veel whiskybars bezocht in Tokio. Hij noemt het een hele eer dat zijn Hogshead Indie whisky ergens in een bar stond. ‘Dat ik mijn kleine bescheiden product daar zie staan en dat hij (barman, red.) mijn verhaal doorvertelt aan klanten, is voor mij onbetaalbaar. Daar krijg ik echt kippenvel van.’

Toon importeert niet alleen in Nederland, maar ook in landen als Duitsland, Italië, Macau en mondjesmaat België. Verder doet hij mooie zaken met Aurora Spirit Distillery in Noorwegen en mag hij geregeld een snoepreisje maken.

Op de vraag hij de droom leeft, is het even stil: ‘Eigenlijk wel.’ Maar er is een keerzijde: thuis wacht altijd zijn vrouw en hun 2-jarige dochter. Die mist hij al snel. Al is het zijn vrouw die altijd achter hem stond en gezegd heeft dat hij zijn droom moest gaan najagen. ‘Ze heeft me echt gedwongen op een gegeven moment te zeggen: ik stop met die studie, want het levert niets op.’

Eerst importeerde Toon parttime in combinatie met werken in het restaurant van zijn ouders. Sinds vorig jaar werkt hij fulltime voor zichzelf en is er een droom uitgekomen. Met veel plezier importeert hij diverse merken van onafhankelijke bottelaars.

Hogshead Indie is een samenwerking die is voortgekomen uit zijn goede relatie met Spheric Spirits. Een soort gypsy distilleerderij die samenwerkingen initieert met distilleerderijen over de hele wereld. Altijd met één doel: 'Het creëren van funk- en fruittonen door middel van fermentatie.'

Waar tegenwoordig de hype ligt bij cask finishes gaan Toon en Spheric Spirits juist terug naar de oorsprong en gaat het om hoe het distillaat smaakt. Er mag juist niet te veel invloed van het hout van een whiskyvat aanwezig zijn. Het grote verschil tussen de whisky’s van Spheric Spirits en Hoghshead Indie is de leeftijd.

Whisky’s van Spheric Spirits zijn tenminste 19 jaar of ouder, terwijl die van Hogshead Indie een stuk jonger zijn. Naast het distilleerderij-karakter zijn er ook verschillen.
Zo wordt bij Hogshead Indie vaak gebotteld op ‘optimal drinking strength’ wat vaak het geval is bij 48 procent alcohol by volume. Bij Spheric is juist altijd sprake van cask strength. Beide streven naar het uitbrengen van goede prijs kwaliteit bottelingen.

Die prijs is belangrijk. Want ondanks dat Toon dan sinds kort van handelen zijn werk heeft gemaakt, zijn het stuk voor stuk wel ‘drinking whisky’s'. ‘Het doet me bijna pijn in het hart als ik flessen stof zie happen in kasten, op veilingen voorbij zie vliegen of gekocht worden om vervolgens te flippen.’

De verzameling die hij in zijn studententijd had opgebouwd, heeft hij dan ook snel de deur uitgedaan. De jonge ondernemer wil whisky gewoon kunnen drinken én de dranken en verhalen delen met anderen.

Om die reden zal hij dan ook veel whiskyfestivals bezoeken waar hij zijn ‘snoepwinkeltje’ mee naartoe neemt. Toon is een ware familieman en het gevoel van samen zijn, wil hij overal mee naartoe nemen. Zo speelt hij nu met het idee om zelf een whiskyfestival neer te gaan zetten op zijn manier; wat bourgondisch. Hij wil dat mensen niet alleen whisky krijgen bij een ticket, maar ook meteen kunnen eten onder het genot van live muziek.

Want eten is misschien wel zijn allergrootste hobby. ‘Dan komt weer dat gezelligheidsdier naar voren.(…) Als zij (vrouw en dochter, red.) weg zijn en ik een avond alleen ben, dan kan ik echt drie uur in de keuken staan en alleen voor mezelf koken. Ik word daar rustig van en vind dat heel leuk.’

Je hoort het niet vaak, al heeft hij een nog opvallender verhaal:

‘Ik ga met een vriend een paar keer per jaar de hele dag restaurants bezoeken. We pakken dan zes tot acht restaurants op één dag. Dan beginnen we ’s ochtends en gaan we ontbijten, dan pakken we ergens een broodje, dan gaan we lunchen en dineren en tot slot gaan we nog naar een (wijn/whisky/cocktail)bar voor een drankje en en late night snack. Zo zijn we de hele dag aan het eten en aan het drinken.’

Wel moet hij daarvoor eerst restaurants benaderen, want niet iedereen gaat mee in het idee van enkel ergens een voorgerecht of een toetje bestellen. ‘Het heeft niets met gierigheid te maken. Het is gewoon een enorm compliment dat ik dat ene gerechtje dat jij maakt het allerlekkerste vind en speciaal daarvoor wil langskomen.’

Favoriete whisky: Loch Lomond
Aantal glaasjes whisky per week:  Gemiddeld 1 per week en een keer per zoveel tijd een hele collectie.
Leukste fles whisky in bezit: Maltman 1976 blended malt
Duurste whisky ooit gedronken: 1986/21yo Yamazaki Mizunara butt
Whiskyland om in de gaten te houden: Denemarken
Whisky die je zelf had willen bedenken: Chichibu
Minst favoriete whisky: George Dickel ‘Tabasco' finish

Meer lezen van onze interviews? Bekijk dan ons overzicht.