Ruben van Vink Whisky over werken in de drankindustrie: ‘Het is geen vetpot’

Hij is pas 32, toch werkt Ruben Wolvekamp, mede-eigenaar van Vink Whisky en Kever Genever al acht jaar in de drankindustrie. Met zijn whisky heeft hij een duidelijk doel voor ogen: op termijn bij de top drie beste whisky’s van Nederland horen. Daarvoor buffelt hij met liefde nog een aantal jaar door.

In 2015 werd Kever Genever gelanceerd. Een genever in een hippe verpakking, bedoeld om een beetje tegen de gevestigde orde aan te schoppen. Genever moest weer hip worden en niet alleen gedronken worden door oude mannen. Wat Ruben nooit had durven dromen is dat iets meer dan zeven jaar geleden nog iets anders belangrijk is gebeurd.

‘We hadden toen samen met Allard (Kruijt, van De Tweekoppige Phoenix, red.) wel een vooruitziende blik. We zeiden: “Stel nou, dat we moutwijn in een vat doen, dan kunnen we daar ooit een mooie whisky van maken.” Een Nederlandse whisky. Dat is eigenlijk het begin geweest van Vink Whisky.’

De eerste Vink Whisky kwam uit in 2019. Er zijn drie whisky’s uitgekomen: Vink Whisky Triple Wood, Vink Whisky 7 years Single Cask PX (kleine batch snel uitverkocht) en Vink Whisky Peated Port. Omdat Kever Genever al een begrip is en de distributie grotendeels uitbesteed wordt, is Ruben nu fulltime bezig met Vink Whisky. Dit doet hij grotendeels samen met zijn compagnon Sebastian Kolstee.

Verder zijn er nog vijf andere mede-vinken in het bedrijf Vink Whisky die dit ernaast doen.
Zij worden opgeroepen als er werk is, zoals een nieuwe fotoshoot het opmaken van een label, de website updaten of iets dergelijks. ‘Ik ben de kartrekker en zorg voor de sales, maar samen met de andere vinken wordt de strategie bepaald. We willen het Nederlandse whiskylandschap wat meer kleur geven. Je hebt natuurlijk een aantal hele mooie whisky’s die erbij zijn gekomen of die er al heel lang zijn, zoals Millstone.’

Hoewel Ruben fulltime bezig is met Vink Whisky zegt hij wel lachend: ‘Het is een illusie dat wij veel winst maken.’ Sterker nog: het is hard werken. ‘Ik kan verklappen dat het geen vetpot is. Het is hard werken voor weinig. Maar dat is ook een beetje de drank-industrie. Het gaat om dunne marges.’ Toch vindt hij dat niet erg. ‘Ik heb altijd gezegd: liever een klein stukje van één grote taart dan een groot stuk van een heel kleine taartje.’

Gelukkig kan hij zich nu wel positief op Vink focussen en gaat dat goed. Inmiddels is Vink bijvoorbeeld te koop bij Schiphol en ligt de whisky al bij zo’n tachtig slijters. Ook ligt de whisky al in het buitenland. ‘We liggen in Frankrijk, in Polen en mondjesmaat in Duitsland. En we zijn nu bezig met Amerika. Dat zou echt heel mooi zijn als dat lukt.’

Dat is mooi, want een paar jaar geleden zag het er nog anders uit en werd Ruben hard geraakt met zijn bedrijf. Zo werd hij ineens aangeklaagd door Yoko Sono om een Genever die te veel weg zou hebben van haar overleden man. Ruben moet erom lachen en zegt het alweer bijna vergeten te zijn. Al zegt hij ook: Het is bizar, hè? Ik weet nog dat ik die brief binnen kreeg en dacht dat het spam was.’

Tot een rechtszaak is het niet gekomen, wel heeft hij met Kever Genever het desbetreffende merk uit de schappen moeten halen en dat kostte flink wat geld. Daar kwam corona nog bij, waardoor hij met veel dingen opnieuw moest beginnen omdat veel horecagelegenheden omvielen. De plek waar hij graag wil liggen met zijn dranken.

Nu kan hij in alle rust weer verder bouwen aan het merk Vink Whisky, iets waar hij duidelijk plezier aan beleeft. Maar wat vindt hij nou het allerleukst? Twee dingen, zo blijkt. Nieuwe vaten uitzoeken en naar de distilleerderij gaan. Vink Whisky wordt gemaakt door de Tweekoppige Phoenix in Zaandam, waar Ruben gemiddeld zo’n één keer per week te vinden is.

‘Ik vind dat stiekem misschien wel het leukste onderdeel van bedrijfjes hebben om daar naartoe te gaan. Zeker met genever, daar heb je bijvoorbeeld nog iets meer invloed nog. Dan voeg je botanicals toe, dan kun je het tweaken. Bij whisky’s is het voornamelijk proeven en wachten, maar ook wel kijken hoe het ervoor staat met de spirit,’ legt hij uit.

In Zaandam vinden alle producties plaats. Hoewel de labels met een machientje gebeuren, is er veel wat met de hand moet gebeuren, zoals het afvullen, het dopje dat op de fles moet worden gedraaid, het sluitlabeltje dat bevestigd moet worden de doosjes die gevouwen moeten worden. Dat verzorgt Ruben allemaal zelf. ‘Je bent zo een hele dag bezig met een kleine batch.’ Daarvoor krijgt hij wel regelmatig hulp van vrienden die zo ook een beetje bij het project betrokken worden, net als dat ze hem geregeld vertegenwoordigen op festival. Wat zijn vrienden tof vinden is dat Ruben altijd een onbeperkte hoeveelheid aan drank heeft. ‘Ik heb altijd een cadeautje,’ lacht hij.

Al blijven er genoeg uitdagingen om dagelijks te tackelen. ‘Eén van de grootste uitdagingen met whisky is dat je veel tijd en geld nodig hebt. Alle kosten gaan echt voor de baat. Dat is best lastig, want je wilt natuurlijk zo snel mogelijk met iets moois op de markt komen en dat zo snel mogelijk verkopen. Maar zoals je weet, produceer je eerst de moutwijn, waarvoor grondstoffen moeten worden ingekocht. Dan ga je de productie draaien, die betaald moet worden en daarna moet je een vat aanschaffen.’

En zo gaat Ruben nog even door van alle kosten die er steeds bij komen kijken, zoals opslagkosten en verzekeringskosten. ‘En dan pas na drie jaar heb je eigenlijk een minimale whisky die je eruit kan halen en is het nog maar de vraag of die lekker is. Dan ben je vaak dus al drie tot vijf jaar bezig, voordat je überhaupt weet of je dat geld gaat terugverdienen. En je moet verder blijven investeren. Je hebt er over drie jaar één, maar eigenlijk wil je het jaar daarna ook weer met iets komen. Dus je moet eigenlijk keer op keer een planning maken van waar je naartoe wilt. Dus het is best wel kapitaalintensief. Dat vind ik lastig.’ * Al vindt hij na al die jaren steeds beter zijn weg (en visie) in de drank-industrie. ‘Het tweede wat echt een uitdaging is, is dat het een foot soldier spelletje is. Je moet echt met je poten in de modder staan om alle slijters af te gaan. Het is zieltjes winnen. Gelukkig vinden mensen het over het algemeen wel heel leuk.‘

Wel merkt Ruben dat Schotse whisky voor veel slijters nog steeds de heilige graal is. Hij noemt de markt dan ook vrij conservatief. Het knullige is dat hoewel het label van Vink misschien afwijkt van de traditionele whisky’s data aantonen dat de whiskydrinker van Vink bijna allemaal mannen zijn, meestal tussen de 55 en 65 jaar oud. Hij moet er om lachen, want dat was in eerste instantie helemaal niet de doelgroep die hij en de rest van zijn team voor ogen had.

‘Het is eigenlijk wel grappig. We zijn een beetje begonnen om tegen de conservatieve whiskymarkt in te gaan. We hadden een ijk-persoon gemaakt waar je naartoe groeit. Dat is iemand tussen de 35 en de 50 die het leuk vindt om uiteten te gaan, af en toe een speciaal biertje drinkt en het leuk vindt om nieuwe smaken te ontdekken.’ Niet iets wat is gebeurd.

‘Het is wat het is. Je merkt wel dat de jongere doelgroep er ook wel tussen begint te zitten. We geven ook veel rondleidingen (bij de Tweekoppige Phoenix, red.). Daar zie je wel dat vaders hun zoons of dochters meenemen en hen op die manier ook mee willen nemen in de wereld van de whisky’s en het distilleren. Ze vinden dat wij het leuk en toegankelijk uitleggen, niet te stoffig. Niet met een snor of in een kilt. We zijn niet typische whisky mannen.’

Op een dag hoopt Ruben ook meer vrouwen geïnteresseerd te krijgen in Vink Whisky, en ook wat jongere personen. ‘Daarom vind ik het ook zo leuk dat jij me gevraagd hebt voor dit interview.’ Tot die tijd gaat hij door met het plan voor Vink. ‘We hebben wel wat leuks In het verschiet. We hebben vorig jaar een aantal mooie single malts op vat gelegd, dus die moeten nog wat huwen. Een jaar of twee, denk ik. Verder komen we in september met een Amarone cask finish, dan heb je dus vijf jaar single cask Amarone finish.’

Die inspiratie komt voort uit zijn liefde voor Italië en wijn. Al hebben de andere mede-eigenaren net zo goed invloed op de toekomstige Vink Whisky’s. Een jaar later komt er namelijk een Tokaj aan, iets waar Ruben nog niet zo bekend mee was. Maar hij staat overal voor open. ‘Ik wil gewoon lekkere drank maken. Dus experimenteren. Dat vind ik ook het leuke aan de samenwerking met De Tweekoppige Phoenix. Zij zijn alleen maar aan het experimenteren met mooie drank van kombucha tot gin, van whisky tot genever. Ze staan daar ontzettend voor open.’

En dan op een dag hoopt hij dat mensen over zijn whisky kunnen zeggen: ‘Vin’k leuk…’ Want dat is waar de naam van de Vink whisky deels vandaan komt, maar daarover op een dag meer…

Favoriete whisky: Glenmorangie 10
Aantal glaasjes whisky per week: 6
Leukste fles whisky in bezit: Willem’s Whisky
Duurste whisky ooit gedronken: Hibiki 12
Whiskyland om in de gaten te houden: Denemarken
Whisky die je zelf had willen bedenken: Hibiki
Smerigste whisky ooit gedronken: Label 5