Douglas Laing’s The Gauldrons Review

In de Remarkable Regional Malts serie van Douglas Laing zijn in totaal zes whiskymerken te vinden. Er is er een voor elke Schotse whiskyregio, inclusief de Islands. Met The Gauldrons doet de onafhankelijke bottelaar de Campbeltown regio aan, met als inspiratie de donkere baaien die daar te vinden zijn. Hoe zich dat vertaalt naar een blended malt whisky lees je in deze The Gauldrons Review.

Zoals met veel whisky’s in Douglas Laing’s The Remarkable Regional Malts collectie is The Gauldrons een whisky gebaseerd op een Schotse legende. Waar we bij Timorous Beastie whisky een verhaal over een muis mogen vertellen, is het verhaal achter The Gauldrons whisky er een waar een spin een grote rol in speelt.

Dat verhaal neemt ons mee terug naar de veertiende eeuw, waarin King Robert the Bruce het aan de stok had met de Engelsen. In de strijd om de onafhankelijkheid van Schotland werd het leger van The Bruce keer op keer verslagen. Totdat een piepklein wezentje voor de inspiratie zorgde die uiteindelijk voor de overwinning zorgde. Dit gebeurde volgens de legende in een grot waar The Bruce zich verscholen hield bij de donkere baaien in het westen van Campbeltown.

The Bruce zag daar namelijk een spin die met veel pijn en moeite een web probeerde te spinnen. Keer op keer viel de spin, maar hij klauterde weer terug naar zijn web in aanbouw en spon driftig verder. Uiteindelijk lukte het en had de spin zijn web. The Bruce gebruikte de inspiratie die hij van het dier kreeg om uiteindelijk het enorme Engelse leger te verslaan en Schotland onafhankelijk te maken.

En die spin? Die is samen met zijn web vereeuwigd op de fles van Douglas Laing’s The Gauldrons.

Douglas Laing heeft met The Gauldrons whisky een licht gekleurde blended malt neergezet. Uit welke distilleerderijen de drank samengesteld is, is en geheim. Toch is het in dit geval niet heel moeilijk om uit te vinden welke whisky’s het kunnen zijn. Er is namelijk slechts een handjevol distilleerderijen actief in de regio, waaronder Springbank en Glen Scotia.

Al je een dram van de Douglas Laing whisky inschenkt zie je direct dat het een wat romige whisky betreft. De drank is namelijk wat olieachtig en laat een laagje in je glas achter. Bij het ruiken van de whisky merk je dat deze vrij snel wat prikkelt en wat graanachtig overkomt. In combinatie met de wat graanachtige aroma’s doet het je bijna denken aan de geur van vers biscuit. Als je langer ruikt komen er frisse aroma’s van fruit zoals appel en peer naar voren.

Bij het nemen van een slok van de blended malt whisky merk je ook weer het romige karakter van de drank, maar de whisky is in de mond verder behoorlijk anders dan je neus je eerder liet verwachten. The Gauldrons is wasachtig, maar jongleert een beetje met zoete tonen van vers fruit en vanille en kruidige en maritieme tonen van peper, zeezout en eikenhout. Dit maakt richting de afdronk plaats voor tikkeltje rokerigheid en de smaak van toffee.

Hoewel de neus misschien net even te pittig overkomt, brengt Douglas Laing’s The Gauldrons whisky een bijzondere ervaring op de tong. De whisky is romig van textuur en weet je te verrassen door zoet en zout te combineren in een mooi palet. Het is een blend van Campbeltown whisky’s, maar verwacht het onverwachte. Eigenlijk net als de Engelsen toen Robert the Bruce ineens de zege kwam claimen.

+ Een combinatie van zoet en zout die bijzonder goed werkt

+ Niet alleen voor de liefhebber van Campbeltown

+ Toegankelijk genoeg voor elk moment

- Misschien iets te weinig pit voor liefhebbers van rook of turf