Dr. Bill Lumsden is er maar druk mee. Hij zet een voor een zijn mooiste herinneringen om in whisky’s. De nieuwste herinnering neemt ons in vloeibare vorm mee naar een van zijn favoriete plekken in zijn brein. Dit keer is dat een daadwerkelijke plek, namelijk de hoofdstad stad van Japan. In de Glenmorangie A Tale of Tokyo Review lees je wat deze stad met de smaakpapillen van de whiskymaker (en die van jou) doet.

Dr. Bill Lumsden head of distilling bij The Glenmorangie Company, heeft flink wat afgereisd in zijn leven. Tijdens zijn reizen heeft hij allerlei mooie plekken bezocht en mooie herinneringen gemaakt. Die herinneringen weet hij op een originele manier in vloeibaar goud uit te drukken. Neem bijvoorbeeld de Glenmorangie A Tale of Cake whisky die uit een herinnering van zijn oma’s taart voortkwam, of A Tale of the Forest die geïnspireerd is op de vele wandelingen in het bos van de whiskymaker.

Nu is het tijd voor een van de favoriete plekken op aarde van Lumsden met A Tale of Tokyo. De vierde release in deze limited edition whiskyreeks is volgens de verpakking ‘ een whisky zo vol heerlijke tegenstellingen als Tokio zelf’. Dat blijkt al uit de rijping van de whisky. Die is namelijk gedaan in ex-bourbon vaten, sherryvaten en Japanse Mizunara eikenhouten vaten. Na de rijping is het geheel gebotteld op 46 procent alcohol by volume (ABV).

Glenmorangie heeft voor alle A Tale of expressies geweldige verpakkingen laten ontwerpen. A Tale of Winter zag eruit als een foute trui en A Tale of the Forest is door Pomme Chan, een Thaise illustrator voorzien van een afbeelding die je meeneemt het box in. Ook bij deze expressie is de verpakking voorzien van een bijzondere afbeelding.

Op de voorkant staat een silhouet van de fles afgebeeld en op de zijkanten vind je de letters van het whiskymerk en de naam van de expressie terug. Zoals ook bij zijn voorgangers heeft A Tale of Tokyo het verhaal achter de inspiratie van de whisky op de doos vermeld staan. Maar er is meer te vinden. Op de doos staat namelijk onderaan het verhaal de volgende zin: ‘De Japanse artiest Yamaguchi Akira ( die deze vrolijke verpakking ontworpen heeft, red.) heeft een paar Dr. Bills verstopt in zijn kleurrijke illustratie. Hoe veel kun jij er spotten?’

Het is bijna letterlijk een uitnodiging om de getekende straten van Tokio af te gaan struinen naar het creatieve brein van Glenmorangie die doet denken aan Where is Waldo? En als je goed kijkt, vind je ook nog een giraffe, de mascotte van het whiskymerk, een distilleerketel met een lange nek en een fles Glenmorangie terug.

Je kan op deze manier letterlijk uren naar de doos van de whisky blijven kijken en bijna vergeten dat er ook nog een mooie fles in die doos zit. De fles is voorzien van een label, passend bij de doos en een felgekleurde oranje dop. Het model van de fles is de klassieke Glenmorangie fles die we al van de eerdere A Tale of expressies kennen. Door naar de dram!

De licht amberkleurige dram komt compleet anders dan A Tale of the Forest binnen. De vorige expressie verraste met een vleugje turf in de neus, maar A Tale of Tokyo is erg netjes. Een zoet aroma van sandelhoutachtig wierook kietelt je neusvleugels een beetje met hints van vanille en karamel. Deze maken daarna plaats voor sinaasappel, een klein ondeugend pepertje en een paar bloemige tonen.

Eenmaal bij de mond aangekomen komt er een fruitige en kruidige mix naar voren. Het is niet zo kruidig als de wandeling in het bos van Dr. Bill. In plaats van een klein pepertje is de dram wat zoeter in eerste instantie. Denk aan amandelen, sinaasappel, witte peper en rijpe donkerrode kersen. Tussendoor komen tonen van eikenhout en kaneel voorbij, samen met gedroogd fruit en wat tonen die je wat meer in je geheugen laten graven. Deze laatste doen denken aan harde marsepeinsnoepjes en zoete nougat.

Het is precies wat de head of distilling van Glenmorangie op de doos gezet heeft: een mix van tegenstellingen, in dit geval zoet en kruidig. Hoe dan ook is het geheel enorm toegankelijk én aanhoudend interessant in de mond. Dat duurt tot de afdronk, waarbij de whisky in een middellange soepele afdronk afscheid neemt, waarbij de zoete tonen nog even blijven hangen.

Glenmorangie heeft met A Tale of Tokyo een interessante dram neergezet. Niet alleen de doos houdt je uren bezig (waar zijn al die Dr. Bills?) , maar de overwegend zoete whisky doet dat ook, of je nou een beginnend whiskydrinker of een veteraan bent. Enerzijds met smaken die contrasterend zijn en anderzijds met smaken die zich moeilijk prijsgeven.

+ Een geweldig mooie doos

+ Contrasterende smaken die toch in balans zijn

+ Uitnodigend in de neus en verrassend in de mond

- Niet als je van rook houdt