Bij het rijpen van whisky wordt een deel van de vloeistof altijd door engelen opgeëist. Dit heet Angel's Share. Maar wist je dat er ook een deel van de godendrank 'geclaimd wordt door de duivel'? Dit heet The Devil's Cut.

Distilleerderijen hebben het niet makkelijk. Nog voordat de whisky gebotteld is, moet een deel van de drank afgestaan worden aan engelen. Tijdens het rijpen in vaten verdampt namelijk een gedeelte van de drank uit het vat. Jaarlijks is dat in Schotland ongeveer twee procent en in andere landen, zoals India, ligt het percentage zelfs hoger dan dat.

Het gedeelte van de whisky dat overblijft gaat niet in zijn geheel de fles in. Er wordt namelijk ook nog een deel afgestaan aan de duivel: The Devil's Cut.

De smaak van whisky komt voor een deel uit het eikenhout waarin de spirit rijpt. De drank wordt opgenomen door de vaten, waardoor er smaken vrijkomen. In eikenhout, het meest gebruikte type hout, zitten stoffen zoals tannine en vanilline waarmee de spirit in contact komt.

Daarbij ontstaat een chemische reactie, waarbij smaken vrijkomen. Gedurende de rijping van de whisky is er steeds een wisselwerking gaande tussen het hout en de drank, waardoor deze smaken veranderen en intenser worden.

Zodra een whisky gebotteld wordt, blijft er altijd een deel van de drank achter in het hout. Dit gedeelte heet The Devil's Cut. Deze term is niet alleen van toepassing bij whisky, maar ook bij sherry, mezcal, tequila en andere vat gerijpte dranken.

In tegenstelling tot The Angel's Share gaat de Devil's Cut niet verloren. Met de duivel kan namelijk onderhandeld. Of moeten we zeggen dat er geruild kan worden? Dit biedt in ieder geval perspectief voor distilleerderijen.

Door The Devil's Share te ruilen kan het levenswater namelijk van een unieke smaak worden voorzien . Zodra een vat opnieuw wordt gebruikt, zal de nieuwe drank ook een onderonsje hebben met de oude drank die nog in het hout zit.

De nieuwe whisky krijgt zo bijvoorbeeld meer invloeden van sherry of tonen van de bourbon die eerder in het vat zat. Distilleerderijen gebruiken tegenwoordig steeds meer unieke vaten om zo een finish te geven aan hun whisky.

Het idee van cask finishing is ooit groot gemaakt door David Stewart, voormalig malt master bij The Balvenie. Hij experimenteerde succesvol met het overgieten van whisky uit Amerikaanse eikenhouten vaten naar sherryvaten voor een extra laagje smaak.

Een ander mooi voorbeeld van een distilleerderij die al jaren whisky finisht is Glenmorangie. Deze stokerij is sinds de jaren '80 bezig met cask finishing, waarbij The Devil's Cut dus een grote rol speelt.

Jim Beam heeft zelfs een expressie op de markt gebracht die specifiek draait om het duivelsaandeel. Jim Beam Devil's Cut wordt gemaakt door een beetje gedistilleerd water in vaten te doen. Zo'n vat wordt vervolgens op hoge snelheid gedraaid, waardoor de vloeistof het hout in gedwongen wordt.

The Devil's Cut komt er uit en rijpt daarna nog even verder met het water in het vat. Op die manier is een hele nieuwe bourbon ontstaan.