Als je aan zwarte zaterdag denkt, dan heb je waarschijnlijk een enorme file met auto’s van vakantiegangers in gedachten. In Wick (Schotland) verwijst dit naar iets heel anders, namelijk een tragische gebeurtenis met talloze doden op zee. Met de Black Saturday single malt whisky herdenkt Wolfburn Distillery deze dag. In wat voor whisky dat resulteert, lees je in deze review.

De Wolfburn Distillery in Thurso, Schotland is opgericht in 1821. Slechts 30 kilometer van de stokerij af ligt Wick, een dorp waar al jaar en dag gevist wordt. Op dinsdag 19 augustus 1848 vertrekken 800 boten om op zee te gaan vissen.

De schepen zijn nog maar net de haven uit wanneer een heftige storm losbarst aan de kust. De vissers zitten flink in de penarie. De schepen kunnen door het weer niet verder varen naar kalmere wateren. Doordat het eb is, is terugkeren naar de haven ook geen optie.

Een aantal schepen besluit met de komst van vloed naar de haven te varen. Het is tevergeefs. Veel schepen slaan kapot tegen rotsen of botsen tegen elkaar aan om vervolgens te zinken. Het vreselijke tafereel kan alleen maar vanaf de kant bekeken worden door de geschokte familie en vrienden.

In totaal worden 30 schepen door de woeste zee opgeslokt. In totaal verliezen 94 mannen hun leven, waaronder 37 afkomstig uit Wick. Zij zaten op 18 schepen die onder de zeespiegel verdwenen.

Samen met de Seafarers Memorial Group heeft Wolfburn een eerbetoon aan de mannen en Black Saturday uitgebracht in de vorm van een gelimiteerde single malt whisky.

De speciale whisky is een gelimiteerde uitgave waarvan er slechts 829 gebotteld zijn. De opbrengst van de whisky gaat voor een deel naar een goed doel, namelijk de Wick Harbour Trust.

In welke vaten de expressie gerijpt heeft, is niet vermeld, net als de leeftijd van de whisky. Wel is bekendgemaakt dat Wolfburn Distillery de expressie gebotteld heeft op 46 procent alcohol by volume (ABV).

De doos en het label van de Wolfburn Black Saturday whisky is een kunstwerk op zich. De distilleerderij in Thurso heeft er namelijk voor gekozen om het werk ‘Wick’s Black Saturday’ van kunstenaar Robert Anderson uit 1885 te gebruiken. Zijn werk schildert het gruwelijke tafereel van de zwarte zaterdag in Wick af vanaf de haven.

Verschillende mensen staan op het schilderij te kijken hoe de schepen in strijd zijn met de genadeloze storm en de krachtige golven. Hoe gruwelijk de gebeurtenis in Wick ook was, het schilderij (en daarmee het label en de doos van de whisky) is een pareltje waar je naar kan blijven kijken.

Op de voorkant van de doos staan in goudkleurige letters de naam van de expressie en de datum van de ramp, terwijl op de linkerkant van de doos de namen van de omgekomen vissers te vinden zijn. De rechterkant van de doos is gereserveerd voor het verhaal van Black Saturday.

Als je de doos van de Wolfburn expressie wat beter inspecteert vind je overigens ook nog een paar mooie details zoals bootjes aan de binnenkant van de doos zijn en teksten van Robert Louis Stevenson, een dichter en schrijver uit Schotland. Het vormt een mooi geheel.

De Black Saturday whisky oogt vrij licht in het glas. Als je de drank even in je glas wentelt, verschijnen er na enkele seconden wat druppels die een wat romig karakter voorspellen. In de neus geeft de single malt whisky in eerste instantie overduidelijk tonen van turf en een wat ziltige ondertoon.

Het is meteen al duidelijk dat dit een drank is wat peatheads wel van zullen genieten, al is dit geen vloeistof die het er met knal in gooit. Bovendien is er tijdens het drinken van begin tot het einde een mooie balans tussen turf en zoetigheid en bitter en zoet aanwezig die al in de neus te merken is.

Na de eerste geuren komen er namelijk tonen van citrusfruit, honing wat abrikoos en zoet snoepgoed voorbij. Het doet een beetje denken aan zurige snoepjes die na een tijdje zoet worden. Verder is er een klein pepertje waarneembaar.

Bij de eerste slok geeft Black Saturday een zacht en gebalanceerd profiel af. Voor in de mond komen zoete tonen van fruit en wat maritieme tonen van zout en een licht pepertje voorbij. Als de drank zich verder in je mond verspreidt, komen hier tonen van mout, citrussap en een hartige toon voorbij.

Het geheel blijft hierbij in balans met de aanhoudende turfrook die de Black Saturday whisky tot aan de afdronk bij zich draagt. Tijdens het afscheid van de drank komen er nog wat prikkelende tonen naar voren, terwijl alle andere smaken langzaam vervagen. De moutige tonen blijven tot het einde met de turf aanwezig.

Wolfburn heeft met de Black Saturday whisky een mooi doel gevonden om te steunen en een goed verhaal om te vertellen. Onlangs deed Drumlin Distillery een soortgelijk iets met de B17-G Our Baby whisky, al is dat een hele andere vloeistof.

De drank van Wolfburn past erg goed bij het maritieme thema door zijn zilte tonen. Het geheel is erg goed in balans met zachte turfrook en andere tonen die alle aspecten van je mond en neus weten aan te tikken. Het is een aanrader voor peatheads en een mooie dram voor mensen die een peated whisky willen proberen.

+ Een verpakking om naar te blijven kijken

+ Een mooi eerbetoon

+ Erg gebalanceerde whisky

- Niet voor mensen die niet van turf houden