Als je aan bourbon denkt, is de kans groot dat je aan een van de merken van de Buffalo Trace Distillery in Kentucky denkt. De distilleerderij is namelijk de grootste en oudste constant draaiende stokerij van de Verenigde Staten en heeft talloze merken onder haar vleugels.

Het is 1773, het jaar waarop Amerika nog geen president heeft en een groot deel van Noord-Amerika onder Britse koloniën bestaat. Het continent is voor een groot deel nog niet ontdekt en een ander deel is onderdeel van de Britse koloniën. Stukje bij beetje wordt Amerika verkend door pioniers die daar niet altijd ongeschonden vandaan komen.

Anderen hebben meer geluk. Zo verkent Hancock Taylor het westen via een oud bizonpad. Het is al vaker bewandeld door pioniers die altijd vlakbij de Kentucke rivier (tegenwoordig de Kentucky rivier) een kamp opzetten om te rusten.

Taylor besluit dat de plek bij de rivier een hele geschikte plaats is voor een nederzetting. Er komen mensen over het bizonpad en de rivier is er ondiep. De bizons gebruikten de plek om door het water naar The Great Plains te gaan.

Nog geen twee jaar later is Lee’s Town, vernoemd naar Willis Lee (een van de oprichters), een feit. Hoewel het niet bevestigd is, zijn er verhalen dat er in dit eerste jaar ook al whiskey gestookt wordt in de nieuwe nederzetting.

De eerste tijd verloopt onstuimig voor Lee’s Town. Het bizonpad wordt namelijk niet alleen door bizons en pioniers gebruikt. Ook indianen gebruiken het pad om op bizons te jagen en zij zijn niet blij dat het nieuwe dorp het pad blokkeert Ze vallen het dorp aan. Mensen vluchten of komen om en Lee’s Town ligt er verlaten bij.

Uiteindelijk wordt de nederzetting in 1775 opnieuw opgericht met meer succes. Lee’s Town wordt een plek die bekend staat als doorgang naar New Orleans voor verschillende goederen zoals tabak, hennep en het levenswater. In dat jaar begint vermoedelijk ook de stook van de eerste spirit, al heeft de distilleerderij dan nog niet de naam die we tegenwoordig kennen.

We slaan een paar jaar over en gaan naar 1811. Kentucky is inmiddels door George Washington erkend als de 15e Amerikaanse staat en is flink gegroeid. In Lee’s town wordt een gebouw van drie verdiepingen vlak naast de rivier in gebouwd waar handelswaar, zoals whiskeyvaten opgeslagen worden. Tussen deze vaten zitten de eerste commerciële elixirs van Benjamin Harrison Blanton die vanaf dat moment officieel distilleert.

Het gaat de stokerij voor de wind. Er wordt meer en meer whiskey gestookt, wat op een gegeven moment een industriële schaal begint aan te nemen. Dat ziet kolonel E.H. Taylor ook en hij koopt de distilleerderij.

De kolonel doopt de stokerij daarbij direct om tot Old Fire Copper Distillery, oftewel O. F. C. Distillery. De naam komt van het idee dat de beste whiskey in koperen ketels wordt gemaakt die met een open vuur op hout gestookt worden. De naam is niet het enige dat er verandert in de distilleerderij.

Taylor investeert ruim 70.000 dollar om de stokerij te moderniseren en uit te breiden. Er komen koperen fermentatietanks en column stills. De pakhuizen worden daarnaast voorzien van een door stoom aangedreven verwarmingssysteem. Als laatste worden er twee nieuwe warenhuizen voor de opslag van whiskey gebouwd.

Hoewel de O.F.C. Distillery nu uitgerust is met de meest moderne snufjes en flink uitgebreid is, staat er een ramp te gebeuren. De bliksem slaat in en zorgt voor een verwoestende brand bij de O.F.C. Distillery. Deze gaat de boeken in als ‘The Great Fire’, de grootste brand die de stokerij ooit meegemaakt heeft.

De distilleerderij moet herbouwd worden en dat wordt niet door de verzekering gedekt. Taylor moet 44.000 dollar betalen om het gebouw te renoveren, een onvoorzien bedrag, maar wel iets wat de kolonel bereid is te investeren.

Sterker nog, hij besluit om een derde warenhuis te bouwen en om de nieuwe distilleerderij een grote vleugel te geven die gebruikt wordt voor fermenteren en mashen. Ook dit warenhuis wordt van een verwarming met stoom voorzien.

De uitgaven van Taylor zorgen ervoor dat hij in grote problemen komt. Zijn hele kapitaal zit in de verbouwing en een financiële tegenslag dwingt de eigenaar van de stokerij tot de verkoop van het bedrijf.

George T. Stagg, een zakenman en vatenhandelaar uit St. Louis, schiet hem daarbij te hulp. Hij koopt de distilleerderij in 1878 en besloot om in 1904 de naam te veranderen naar George T. Stagg Distillery. De ketels stoken nog steeds onafgebroken spirit, wat intussen bekend staat als een van de beste bourbons in het land.

Dat de stokerij zo bekend staat om haar spirit is maar goed ook, want de drooglegging verstoort de verkoop van whiskey in het land enorm. De overheid verbiedt de verkoop en stook van drank. Toch kunnen de ketels van Buffalo Trace door blijven stoken. Dit is te danken aan Albert B. Blanton die al jaren bij de distilleerderij in Kentucky werkt.

Hij is in 1897 begonnen al kantoorhulp en is in de jaren daarna opgeklommen tot manager van de productiefaciliteit en in 1921 schopt hij het zelfs tot directeur van de George T. Stagg Distillery. Door slim overleg met de overheidsinstanties mag zijn stokerij whiskey voor medicinale doeleinden blijven maken.

In 1930 krijgt Blanton het voor elkaar om die licentie om te zetten in een vergunning voor het stoken van drank in het algemeen. De productie wordt weer opgeschroefd en de George T. Stagg Distillery is één van de vier distilleerderijen die whiskey kan maken in Kentucky.

Intussen is de stokerij wel weer van eigenaar veranderd. De Schenley Distillers Corporation heeft de rechten overgenomen en plannen voor een nieuwe uitbreiding.

Onder leiding van Blanton worden er talloze nieuwe pakhuizen voor vaten gebouwd. Voordat de Tweede Wereldoorlog uitbreekt is de eerste van in totaal zeven warenhuizen klaar voor 50.000 vaten.

Het is niet de oorlog die voor problemen zorgt bij de whiskeyfabriek. Een enorme overstroming zet het gebied onder water. Het nieuwe warenhuis met de naam Warehouse H staat blank en ook de energiecentrale van de distilleerderij staat onder water. Het levert enorme vertragingen op, maar de ketels blijven doorstoken, zelfs wanneer het personeel natte voeten heeft.

In 1942 wordt het miljoenste vat whiskey gevuld. Ter gelegenheid van deze mijlpaal bouwt de stokerij een warenhuis, alleen voor dit ene whiskyvat. Het is het enige ‘single barrel warehouse’ in de wereld voor zover bekend.

De Tweede Wereldoorlog komt en gaat, zonder dat de stokerij daar al te veel last van heeft. Na de oorlog besluit een piloot van de Amerikaanse luchtmacht om aan de slag te gaan bij de distilleerderij in Kentucky. Het is Elmer T. Lee. Hij begint in 1949 als reparateur van de machines en werkt zich op tot distillery manager in 1969. In 1981 wordt hij zelfs meesterdistilleerder.

In die rol krijgt hij een belangrijke opdracht: maak een nieuwe bourbon die naast de beste Scotch en cognac kan staan. Het is een poging van de stokerij om de naam van bourbon uit het slop te trekken. De godendrank staat namelijk te boek als oubollig en als iets dat door oude mannen gedronken wordt.

Lee besluit te kijken naar de lessen van zijn voorgangers, zoals Blanton. Hij kon namelijk voorspellen welke vaten bijzonder rijke whiskey produceerden en zette deze aan de kant voor speciale bottelingen voor grote zakelijke relaties. De meesterdistilleerder herhaalt deze stappen, maar dan voor het grote publiek.

Niet lang daarna, in 1984, wordt de directeur van de stokerij geëerd met zijn eigen drank: Blanton’s. De whiskey is voorzien van een speciale fles met een kurk waar een ruiter te paard op te zien is. Bovendien is dit de eerste single barrel bourbon die in de wereld gestookt is.

In 1992 wordt de stokerij overgenomen door het familiebedrijf, Sazerac Company. Het bedrijf besluit dat het tijd is voor renovaties. Alle gebouwen op het terrein worden onder handen genomen en voorzien van upgrades. Zodra in 1999 de laatste hand aan de verbouwingen gelegd is, wordt de naam op de gevel aangepast naar Buffalo Trace Distillery.

Het is een eerbetoon aan de roots van de distilleerderij, de pioniers die ooit op de plek van de distilleerderij kun kamp opsloegen en het oude bizonpad waarover de kuddedieren ooit naar The Great Plains trokken.

De overname door Sazerac luidt een nieuwe periode in voor de Buffalo Trace Distillery. De jaren na de verbouwing zijn voorspoedig. De distilleerderij krijgt in 2000 als eerste Amerikaanse stokerij de titel ‘Distillery of the Year’ en daarop volgen nog veel meer prijzen.

De Buffalo Trace Distillery is geen distilleerderij die al zijn geld op één merk gezet heeft. Naast Buffalo Trace bourbon wordt er al jaren veel meer whiskey gestookt en gebotteld. Er zijn talloze whiskeys van de distilleerderij die wereldwijd bekend en in alle segmenten te vinden zijn. Een greep uit de selectie van whiskeys die BUffalo Trace Distillery stookt is:

Naast breed verkrijgbare expressies zit er in het assortiment van de Amerikaanse stokerij een paar schaarser verkrijgbare merken. Denk aan aan Eagle Rare Bourbon en de iconische Pappy van Winkle whiskey. Voor beide dranken geldt dat er niet vaak gebotteld wordt, omdat ze standaard ontzettend lang rijpen. De Pappy van Winkle wordt bovendien volgens een oud recept gestookt.

Intussen is in 1995 Harlen Wheatley in dienst gekomen. Hij is in 2000 de distillery manager geworden om uiteindelijk vijf jaar later de zesde meesterdistilleerder van Buffalo Trace te worden.

Hij treedt in deze functie in een roerige periode waarin zich een mysterieuze gebeurtenis afspeelt. Zonder dat iemand het in de gaten heeft, verdwijnen er namelijk flessen whiskey van alle merken. Dit komt in 2013 aan het licht tijdens een controle.

Het blijkt dat er meer dan 200 flessen Pappy van Winkle weg zijn, samen met verschillende vaten whiskey van verschillende merken en complete dozen Eagle Rare Bourbon. Een grootschalig onderzoek vanuit de politie leidt in eerste instantie tot niets en het verhaal gaat de boeken in als ‘Pappygate’.

Na jaren is het dossier een cold case, maar door anonieme tips wordt toch een dader opgepakt. Hoe dit precies zit, is te zien in de Netflix serie Heist, waarin twee afleveringen gewijd zijn aan Pappygate onder de naam The Bourbon King.

Buffalo Trace is tot op de dag van vandaag nog steeds de oudste constant draaiende distilleerderij in Kentucky. De distilleerderij heeft een status als nationaal historisch monument gekregen en trekt jaarlijks meer dan 30.000 bezoekers.

Via verschillende rondleidingen wordt de uitgebreide historie van Kentucky, bourbon en Buffalo Trace verteld. Voor meer informatie daarover kun je op de website van Buffalo Trace Distillery terecht.