Het is koud en guur als we op zondagmiddag uit de auto stappen op een industrieterrein in Groningen. Niets wijst erop, dat er hier iets aan de hand is, totdat de stilte wordt doorbroken door een doedelzak, die nu eens niet ‘Amazing Grace’ of ‘Mull of Kintyre’ speelt, maar ‘Oh kom er eens kijken’. De eerste glimlach van de middag is een feit al snel volgt er een tweede als wij over een roze loper naar de ingang van de loods gaan.

We doen de de deur open en komen binnen in een goed verwarmde gezellig ingerichte ruimte, voormalige loods. Het is er al gezellig druk en na registratie ontvangen we een mooi glas met het logo van Women into Whisky en twee muntjes. Daarna kunnen we naar binnen.

De eerste stand waar we terecht komen is die van Dutch Whiskyteers waar we hartelijk welkom geheten worden door Lisette en Peter, die weer heel veel lekkers hebben meegenomen, maar ook door Laura en Cees van Dubhghlas en al snel hebben we de new make in ons glas van Sjaak 531 incognito White Dog. Een bourbon in de maak die geen bourbon genoemd mag worden vanwege het simpele feit dat het niet in Amerika gemaakt is. Alhoewel de new make op zo’n 70 % ABV zit, merk je daar niet zo veel van , hij is heel zacht. Cees legt ons uit dat het onder andere komt, doordat hij de ketels langzaam opstookt. We zijn erg benieuwd hoe deze zal smaken als hij uit het vat komt. Het belooft veel goeds!

Hierna genieten we nog even van een klein slokje van een medium peated vat sample van de Palo Cortado. Het is een mooie start van het festival.

De volgende stand waar we naartoe lopen is die van Perfect Dram, waar Max de Wolf helemaal in zijn element is. Naast een mooie collectie van Perfect Dram heeft hij ook nog een aantal van zijn eigen Wolfburns meegenomen, waaronder de small batch 458, de 318 en de Fatherday botteling van 2018die niet zo makkelijk (meer) te krijgen zijn. Op de stand heeft Max een grote piramide gemaakt met daarin een vuurtoren, ter promotie van de Lighthouse blends. Ook hier drinkt deze whisky monkey een klein slokje. Dat glijdt wel heel soepel naar binnen.

Vlak bij deze stand treffen we ook Petra Brouwer, de organisator van dit festival. Ze legt uit, dat er heel veel mooie festivals zijn die georganiseerd worden door en voor mannen, maar waar niet echt rekening wordt gehouden met de vele vrouwen die whisky drinken. Brouwer vertelt enthousiast, dat ze graag een festival wilde , waar vrouwen zich meer welkom en op hun gemak voelen en besloot daarom uiteindelijk om zelf een festival te organiseren via haar bedrijf Women into whisky. Dat is goed gelukt. De sfeer is heel gemoedelijk en er lopen verhoudingsgewijs veel vrouwen rond, die het erg naar hun zin lijken te hebben.

Na het gesprekje met Petra komen we eindelijk in de gelegenheid om één van de bonbons te eten van Spiritsandchocolates. Op de stand staat een vitrine met rijen prachtige bonbons. Eigenlijk te mooi om op te eten, maar we nemen er toch één en genieten met een grote G. Ondertussen zijn we met onze mond vol, geanimeerd in gesprek met Pasquale. Zij vertelt ons vertelt dat ze zelf de bonbons niet kan proeven wegens een stevige koemelkallergie. Het is dus knap dat precies zij degene is die zulke heerlijke bonbons maakt! Ondergetekende heeft er een met ‘Stings like a Bee’.

Na even op een bankje gezeten te hebben, vervolgen we weer onze ronde door de loods. Daar komen we al snel Eline tegen, wellicht is zij bij sommigen bekend van Monk Whisky of van WFNN. Zij is met het hele gezin naar het festival gekomen. Als vrouw in de whiskywereld is zij wat ons betreft absoluut ervaringsdeskundig en aan haar stellen we dan ook de vraag hoe het gesteld is met vrouwen in de whiskywereld.

Eline vertelt ons dat zij vindt dat er steeds meer vrouwen zijn die van een goed glas whisky genieten, en ook dat er de nodige vrouwen zijn, die hun sporen aan het verdienen zijn in de whiskywereld. Als voorbeeld noemt zij daarbij Maureen Robinson die met Singleton of Glen Ord prachtige dingen doet, maar dat ze er vaker toch harder aan moeten trekken om waardering te krijgen. Het gaat de goede kant uit, maar het is nog wel een wereld die grotendeels gedomineerd wordt door mannen. Haar belangrijkste boodschap is: blijf vooral open staan voor elkaar en respecteer elkaars mening. Dan gaat het zeker goed komen. Het is iets waar we het van harte mee eens zijn.

We scoren hierna een Kilkerran Sherrywood bij Hayo van Weringh, lopen nog even langs de stands van Bij Thijs, SMWS en Jason ten Klooster. Iedereen heeft een mooie verzameling meegenomen. Daarna eindigen bij Paul en Maria, waar we nog even gezellig bijpraten over de crowd funding voor de nieuwe Cley Distillery, waarvan de eerste mijlpaal inmiddels ruim gehaald is.

Daarna is het tijd voor een laatste dram en de laatste chocolades te scoren. Wat was dit een leuk en ontspannen festival! Klein, maar wel met een heel mooi gevarieerd aanbod aan whisky en andere dranken. Standhouders hadden plezier en de locatie was een goed verwarmde ruimte. Voor de liefhebbers was er een diner en ook kon er gratis geparkeerd worden in de buurt (zorg wel voor je eigen bob!).

Het was zo goed georganiseerd dat we nu al uitkijken naar een volgende editie. En die komt er: eind zomer 2024, maar dan ook met de buitenruimte van de Loods erbij.
Deze Whisky Monkey gaat er zeker weer bij zijn.