Deze Nederlander gaat meer nieuwe whiskey produceren: ‘Als het zo aanslaat, kunnen we ook meer mensen bedienen’

Als muziek van de Ierse band The Chieftains uit de speakers knalt, is hij op zijn best. Wanneer de ketel zijn werk doet en hij nadenkt over hoe hij dé lekkerste whiskey van Nederland kan maken. Een drank die net zo moet zijn als het Ierse landschap: zacht en rond. Maak kennis met Ger Arts van Mwórveld Distillery.

De zon schijnt en Ger Arts (67), master distiller en mede-eigenaar van Mwórveld Distillery, is in opperst goed humeur. Op dit soort dagen als het leven hem toelacht, vindt hij heerlijk om aan het werk te zijn. We hebben een uur de tijd om een interview af te nemen, daarna moet hij weer verder. Want dan staan er enthousiastelingen om de stoep om te snoepen bij een proeverij, gegeven door hemzelf.

Wat opvalt is hoe Ger van de energie bruist en nog allerlei plannen heeft met de distilleerderij. De passie hiervoor werd jaren geleden aangewakkerd toen hij rondliep bij Dingle Distillery. Een geval van: beter goed gejat, dan slecht bedacht. Daar zag hij met eigen ogen hoe je met eigenlijk niets whisky kunt gaan stoken en een distilleerderij kunt beginnen.

Hoe mooi zou het zijn als hij, de man die houdt van ‘eten, drinken en smaak’ en eerder al zijn eigen kleine wijngaard had, diezelfde droom als Dingle kon verwezenlijken? Leeftijd speelde geen rol. Toen Ger daden bij woorden voegde, was hij weliswaar 59, maar hij had al duidelijk zijn toekomst gevisualiseerd. Eén ding was zeker: rustig aandoen was geen optie.

‘Ik ben dit begonnen, omdat ik niet stil wilde zitten of op zondagmiddag met de fiets alle terrasjes af wilde gaan.’

Hij was jaren werkzaam in de psychiatrische zorg en later de ouderenzorg, wilde dat sociale element met mensen voortzetten, maar wel op een geheel andere manier. Ger is al sinds de jaren 90 verliefd op Ierland en Irish whiskey. Hij is de tel inmiddels kwijt hoe vaak hij in Ierland is geweest. Is het 20 keer, is het 30 keer? Onderhuids is er in ieder geval tientallen jaren een prachtige droom gevoed.  

Nu, op zijn 67e bewijst hij dat je te allen tijde dromen waar kán maken. ‘Ja, dat zouden meer mensen moeten doen en niet met 14 (jaar, red.) Maar dat kan dus ook met 60.’

Met zijn vrouw aan zijn zijde, die meteen aan boord kwam van het bedrijf, wist hij het zeker. Dit wordt dé koers.

Een whiskey op een Ierse zachte manier kende Nederland nog niet en Limburg al helemaal niet. ‘Dat heeft niks met drie keer distilleren te maken, maar meer met zacht en rond. Dat eiland is rond en beneden heb je de warme golfstroom. Dat is gewoon relaxed,’ legt de goedgehumeurde Ger uit.

De man met een droom kocht een ketel, volgde een opleiding in Hasselt en begon met zijn eerste whiskey. Daarnaast ging hij ook genever maken. Met de Kaore expressies heeft hij inmiddels al drie internationale prijzen gewonnen.

Prijzen voor zijn whiskey heeft hij niet, maar dat heeft niets te maken met kwaliteit. Sterker nog, de kwaliteit van zijn drank staat altijd op één en whiskey is waar zijn hart ligt. Het punt is meer dat bij de International Wine and Spirit Competition, zoals de wedstrijd heet, er sprake moet zijn van een kernassortiment.

Ger werkt in batches, wat betekent dat zijn whiskey per batch varieert en dus uniek is. Dat maakt het leuk en mensen zijn fan. Batch 1 tot en 7 zijn zo goed als uitverkocht en ook de laatste batch, nummer 8, verkoopt als warme broodjes. 

Als je met Ger praat, valt op hoe gepassioneerd hij is voor zijn vak. Of kunnen we beter zeggen: passie? Hij wil eigenlijk maar met één ding bezig zijn en dat is die godendrank die hij maakt in Moorveld.

Zijn vrouw houdt zich bezig met logo’s van de flessen en dat soort zaken, terwijl een paar jaar geleden een partner in de BV is gestapt voor de financiële kant. Gezamenlijk streven ze naar het beste product. Op deze manier kan Ger zich nog meer richten op vaten, zijn ketel én mensen. Want whisky maken en delen, daar gaat het om.

Ondertussen komt er een vrouw het interview binnen gelopen. Het blijkt één van zijn beste vriendinnen te zijn. We vragen snel aan haar hoe ze Ger in één woord zou omschrijven. Ze lacht en heeft het antwoord in één seconde klaar: ‘Super!'

Ook komen er steeds meer mensen af toe even polsen of de proeverij al kan beginnen. Nee nog niet, de master distiller zit nog in gesprek met Whisky Monkeys.

Er moet vooruit geblikt worden. Want waar gaat het naartoe met deze droom?

De productie gaat omhoog, per direct. Want binnenkort komt de volgende batch, The Ninth, uit (die al besteld kan worden) en daar zullen meteen meer flessen van beschikbaar zijn dan de vorige batches. Niet alleen Limburg, maar heel Nederland mag straks kennis maken met zachte mooie whiskeys, die gemaakt zijn naar Iers voorbeeld.

‘We kunnen meer produceren. Als het zo aanslaat, kunnen we ook meer mensen bedienen.’

Wat dat betreft lijkt de droom per ongeluk groter te zijn geworden. Als Ger terugblik knijpt hij zichzelf in de handjes. ‘Er zit natuurlijk ook een beetje geluk in, dat die eerste whiskey lekker was. Dat viel mee.’

Hij glimlacht en vervolgt: ‘Je probeert goede grondstof te maken. Je stookt, je hebt een vat, maar je moet drie jaar wachten voordat je weet of het wat geworden is. Dat viel gelukkig mee. Daarna (met de volgende vaten, red.) viel het weer mee en het valt nog steeds mee.’

Uit dit antwoord alleen al blijkt hoe bescheiden Ger eigenlijk is. Hij doet overkomen alsof het allemaal geluk is, terwijl hij ongeveer 50 uur per week werkt om kwalitatieve whiskeys af te leveren. ‘Mijn vrouw zegt 60, dan zeg ik 40. Dus 50 is een compromis,' legt hij droogkomisch uit. 

Dus is het alleen geluk? Zeker niet. ‘Als we terugkijken, kun je zeggen dat we goede keuzes hebben gemaakt in ons proces.’

Door steeds de juiste beslissingen gemaakt te hebben en doordat de whiskeys steeds uitverkochten, kan de de productie omhoog.

‘We zitten nu tegen de 2000 flessen aan en we gaan naar 2800 per jaar.’ Vanaf 2025 wordt er dus meer gebotteld.

Dat is voor Ger een goed teken en voor investeerders iets minder. Zijn nekharen gaan recht overeind staan als hij merkt dat mensen zijn whiskey kopen om te verhandelen. Hij benadrukt dat zijn whiskey is om te drinken. Dat er onlangs een fles van zijn eerste batch verkocht is voor 850 euro vindt hij dan ook niet OK.

‘Ik heb een fout gemaakt. (…) Bij de eerste hadden we 200 flessen en je mocht er drie kopen. Dat hebben mensen gedaan: één om drinken, een om te bewaren en een om te handelen.’

Straks zal die interesse een stuk minder zijn als er ineens veel meer flessen van een batch verschijnen.

En dan rest de vraag: wat brengt de verdere toekomst? Wat gaat Ger over een paar jaar doen? Hij heeft immers de officiële pensioenleeftijd bereikt. De bedoeling is om op zijn 70e te stoppen. ‘Dan bestaat het bedrijf tien jaar. Dus dat zou een mooi moment zijn.’

Dan liggen er allemaal vaten te rijpen en mag iemand het overnemen en het merk nog verder gaan uitbouwen. Tot die tijd is Ger niet bij zijn distilleerderij weg te slaan. Zoals een spirit rijpt in een vat, zo is Ger vastgekluisterd aan de distilleerderij.

Wéér staan er mensen te popelen voor de proeverij. De klok geeft aan dat de tijd voor het interview erop zit.

Ga maar master distiller, leer deze mensen hoe het is om een Nederlandse zachte whiskey te drinken.

Proost!

Favoriete whisky: 'Dingle en een Duitse whisky afkomstig uit Glen Els Distillery (nu: Elsburn Distillery). De whisky heeft 5 jaar gerijpt op Sauterne vaten van Chateau d’Yquem en is cask strength gebotteld.'
Aantal glaasjes whisky per week: 1-2 per avond
Leukste fles whisky in bezit:  ‘Ik heb geen bezit.’
Duurste whisky ooit gedronken: Hibiki Harmony
Whiskyland om in de gaten te houden: Nederland
Whisky die je zelf had willen bedenken: Johnnie walker
Minst favoriete whisky: ‘Johnnie Walker’